Nto Diesi: Τραγούδι-συναισθηματική κατάθεση για την τραγωδία των προσφύγων

Μοιραστειτε το

Μια πολύ όμορφη μπαλάντα κυκλοφόρησαν πριν από λίγες μέρες οι Nto Diesi, με τίτλο «Προσφυγικό», που κάνει λόγο για το δράμα των ανθρώπων χωρίς πατρίδα και χωρίς ελπίδα. Η Πένυ Ραμαντάνη και ο Δημήτρης Νίτης έγραψαν από κοινού τη μουσική, πάνω στους στίχους της πρώτης, οι οποίοι μιλάνε για την απόγνωση αυτών των κατατρεγμένων ανθρώπων. Το καλλιτεχνικό δίδυμο αφιερώνει το τραγούδι σε «όλους τους ανθρώπους που χάνουν τις πατρίδες τους, αυτές που είναι  από χώμα κι εκείνες της καρδιάς».      

Το προσφυγικό ζήτημα είναι εδώ και πολλά χρόνια στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αλλά πάντα υπάρχει μια καθοριστική αφορμή που γεννάει κάθε δημιουργία. Ποια ήταν αυτή για το δικό σας τραγούδι;

Αφορμή γι’ αυτό το  τραγούδι υπήρξε μια φωτογραφία ενός πρόσφυγα που έβγαινε από τη θάλασσα κουβαλώντας στην αγκαλιά του τα δυο παιδιά του κι αυτό το βλέμμα της απόγνωσης και της φρίκης, όπως επίσης και το γεγονός του συνδρόμου της παραίτησης ενός εννιάχρονου κοριτσιού στον καταυλισμό της Μόριας. Σύνδρομο παραίτησης είναι η κατάσταση της πλήρους απόσυρσης. Τι ελπίδα έχει η ανθρωπότητα όταν οδηγεί ένα εννιάχρονο παιδί στο να παραιτείται από τη ζωή;

Το προσφυγικό/μεταναστευτικό δεν λύνεται φυσικά με τον εγκλεισμό αυτών των βασανισμένων ανθρώπων σε χώρους που λίγο απέχουν από το να χαρακτηριστούν φυλακές, αλλά με την ισότιμη ένταξή τους στις κοινωνίες των αναπτυγμένων χωρών στις οποίες ζητούν άσυλο, αναλογικά πάντα με τις δυνατότητες του κάθε κράτους. Αν είχατε τη δυνατότητα να πάρετε κάποιες αποφάσεις που θα οδηγούσαν προς αυτή την κατεύθυνση, ποιες θα ήταν αυτές;

Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επί της ουσίας με γνώση του θέματος και με ανθρωπιστική προσέγγιση θα πρέπει να τοποθετηθούν στις αρμόδιες θέσεις, έτσι ώστε να διασφαλίζεται η σταθερή αποσυμφόρηση, ο σεβασμός στην ανθρώπινη ζωή, η προστασία ασυνόδευτων παιδιών, μητέρων, ανθρώπων που έχουν υποστεί βασανιστήρια και ατόμων με αυξημένη ευπάθεια. Θα έπρεπε οι μηχανισμοί των κρατών που θεωρούνται δημοκρατικά και πολιτισμένα να ενεργούν άμεσα. Και κυρίως θα έπρεπε να εξαλειφθούν οι αιτίες που δημιουργούν τη μετανάστευση, πράγμα που μοιάζει με επιστημονική φαντασία. Εμείς ως καλλιτέχνες μπορούμε να υπενθυμίζουμε τον ανθρώπινο πόνο, που είναι κοινός για όλους μας, όποιοι κι αν είμαστε, την αναγκαιότητα της ενότητας που θα έπρεπε να μας χαρακτηρίζει. Αφού αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας και κυβερνούν τον κόσμο έχουν συμφέροντα από την ανθρώπινη τραγωδία, εμείς πρέπει να θυμόμαστε τι μας δίδαξε η ιστορία της ανθρωπότητας. Μαζί στεκόμαστε, διαιρεμένοι θα νικηθούμε.

 Το τραγούδι σας λειτουργεί ως προπομπός κάποιου άλμπουμ που ετοιμάζετε αυτόν τον καιρό;

Υπάρχουν τραγούδια που ετοιμάζουμε αυτή τη στιγμή στο στούντιο, όμως το συγκεκριμένο τραγούδι ήταν περισσότερο μια συναισθηματική κατάθεση γι’ αυτό το θέμα που απασχολεί εδώ και πολύ καιρό.

Ο πολιτισμός και όλοι όσοι εργάζονται σε αυτόν τον χώρο περνάει πολύ δύσκολες μέρες από την εποχή της καραντίνας και μετά, δηλαδή εδώ και εφτά μήνες. Πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθούν τα πράγματα από δω και πέρα και ποια θα πρέπει να είναι τα μέτρα στήριξης αυτών των ανθρώπων;

Ο αριθμός των ανθρώπων που εργάζονται ευρύτερα σε αυτόν τον χώρο είναι πολύ μεγάλος και το άμεσο μέλλον προβλέπεται ιδιαίτερα ζοφερό για όλους μας. Δυστυχώς, δεν έχουμε μέχρι τώρα δει κάποιο ενδιαφέρον από την πολιτεία και από τα σωματεία μας έχουμε την ενημέρωση ότι εκείνη κωφεύει όσον αφορά τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις προτάσεις για λύσεις. Έχουμε μπει όλοι, άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο, στο φάσμα του προβλήματος διαβίωσης, ενώ παράλληλα τα έξοδα για όλους τους Έλληνες (εισφορές, Εφορία κτλ) απαιτούνται κανονικά. Είμαστε όλοι θεατές του παραλόγου. Εδώ θα πρέπει να επισημανθεί και η ανάγκη στήριξης των νέων έργων που με τόσες δυσκολίες παράγονται αυτή την εποχή και ιδιαίτερα στο τραγούδι, για το οποίο μπορούμε να μιλήσουμε εμείς, είναι απαραίτητη η στήριξη από τα μέσα όσο το δυνατόν περισσότερων νέων έργων.

Έχετε κάποια σχέδια για το επόμενο διάστημα;

Οι τρέχουσες συνθήκες μας οδηγούν να ασχοληθούμε με το δημιουργικό κομμάτι, πράγμα το οποίο, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, δεν σταματά ποτέ. Κάθε εποχή έχει ανάγκη να εκφραστεί και πάντα θα βρίσκει τον τρόπο, όπως το χορταράκι ανάμεσα στα τσιμέντα.

Την περασμένη Τετάρτη ανακοινώθηκε η καταδικαστική απόφαση για την εγκληματική δράση της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Μιλήστε μου για τα συναισθήματα και τις σκέψεις που σας γέννησε αυτό το ιστορικό γεγονός…

Κυριαρχεί σήμερα το αίσθημα της συγκίνησης μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας που βρέθηκε στον δρόμο, που ενώθηκε και «ζωντάνεψε», που διεκδίκησε τη δικαιοσύνη, την ελευθερία. Τιμήθηκε η μνήμη των δολοφονημένων από τους νεοναζιστές συνανθρώπων μας, ο αγώνας της μάνας-σύμβολο και του ιερού πόνου της που βρήκε δικαίωση. Ας κρατήσουμε αυτά που μας ενώνουν, ας αντισταθούμε στην υποκρισία, ας βάλουμε πάνω απ’ όλα την αξία της ανθρώπινης ζωής.

Πηγή
Author: Δώρα Σελλά

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...