Ωρα εκλογών έπειτα από τέσσερα χρόνια καταστροφής

Μοιραστειτε το

Το 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ νίκησε τη Χίλαρι Κλίντον χάρη στην «ψήφο αντίδρασης» από τεράστια μερίδα του αμερικανικού λαού που πείστηκε πως αυτός ο εκκεντρικός μεγιστάνας είναι… αντισυστημικός ● Σήμερα, με τις επιπτώσεις αυτής της εκλογής σαν βαθιές πληγές στο κορμί της κοινωνίας, οι περιθωριοποιημένοι πολίτες -μαύροι, Λατίνοι και γυναίκες- ετοιμάζονται να διορθώσουν το λάθος τους.

«Oι προεδρικές εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ παρουσιάζουν κινδύνους που δεν είχαμε ξαναδεί στην πρόσφατη ιστορία […] συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου για ξέσπασμα ταραχών αν κάποια από τις δύο πλευρές σχηματίσει την εντύπωση πως η ψηφοφορία ήταν νοθευμένη». Τέσσερα χρόνια νωρίτερα, κανένας δεν θα φανταζόταν πως η Διεθνής Ομάδα Κρίσης θα έβγαζε μια τέτοια προειδοποίηση για μία χώρα του λεγόμενου Πρώτου Κόσμου. Πόσο μάλλον, για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υστερα όμως από μια τετραετία Τραμπ μοιάζουν δυνατά τα αδύνατα.

Ο φόβος για μετεκλογικές ταραχές έχει εκφραστεί από πολύ κόσμο το τελευταίο διάστημα. Από πολιτικούς που προέρχονται από το Δημοκρατικό Κόμμα, από δημοσιογράφους, πολιτικούς επιστήμονες, από διασημότητες και από πολλούς απλούς πολίτες. Δεν είναι σίγουρα τυχαίο το γεγονός ότι η Walmart, η μεγαλύτερη αλυσίδα πολυκαταστημάτων στις ΗΠΑ, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, απέσυρε από τα ράφια της τα όπλα και τα πυρομαχικά (τα οποία πωλούνται ελεύθερα σε πολλές πολιτείες), επισημαίνοντας τις ανησυχίες της για ενδεχόμενη «πολιτική αναταραχή».

Πρόεδρος-καταστροφέας

Βασικός υπεύθυνος αυτής της ανησυχίας δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος στρώνει εδώ και μήνες το έδαφος για αμφισβήτηση της εγκυρότητας του εκλογικού αποτελέσματος. Κατηγορεί τους Δημοκρατικούς ότι επιχειρούν να «κλέψουν» τις εκλογές, θεωρεί την επιστολική ψήφο εργαλείο νοθείας, παρουσιάζει τους Δημοκρατικούς και ειδικά τον άοσμο, άχρωμο και συντηρητικό Τζο Μπάιντεν ως εκπροσώπους της άκρας αριστεράς και της «κόκκινης λαίλαπας» που θα σαρώσει τη χώρα και εμφανίζει την επανεκλογή του ως τον μόνο τρόπο «για τη διατήρηση του αμερικανικού τρόπου ζωής».

Εδώ και καιρό διάφορα άρθρα κάνουν λόγο για ένα «διχασμένο έθνος» ή μια χώρα «διχασμένη στα δύο» εξαιτίας του Ντόναλντ Τραμπ. Οχι στην πραγματικότητα επειδή αυτός ο ζάμπλουτος, άξεστος, αλλοπρόσαλλος ακροδεξιός που εξελέγη πρόεδρος εφηύρε τις κοινωνικές, φυλετικές και λοιπές ανισότητες που είναι ενδημικές στον καπιταλισμό και δη τον αμερικανικό. Μάλλον επειδή με τη ρητορική του και ορισμένες πολιτικές του επιλογές έβγαλε στην επιφάνεια και απενοχοποίησε κάθε τι ακραίο, διχαστικό και μισαλλόδοξο.

Αυτός ήταν που ταύτιζε τους Μεξικανούς με βιαστές, δολοφόνους και λαθρεμπόρους ναρκωτικών, που μιλούσε για «χώρες-αποπάτους» κι έβγαζε ταξιδιωτικές οδηγίες με τις οποίες απαγόρευε την είσοδο σε πολίτες από συγκεκριμένες μουσουλμανικές χώρες. Ο «λιγότερο ρατσιστής πρόεδρος που πέρασε ποτέ» αρνείται να καταδικάσει τον λευκό, ακροδεξιό εξτρεμισμό, τσουβαλιάζει νεοναζί και αντίφα, ταυτίζει διαδηλωτές με τρομοκράτες και καλεί τους «υπερήφανους Αμερικανούς» να «απελευθερώσουν» πόλεις και πολιτείες όπως το Μίσιγκαν που καταπιέζονται από τις περιοριστικές οδηγίες των δημοκρατικών ιθυνόντων λόγω κορονοϊού.

Η πρόσφατη σύλληψη ομάδας ακροδεξιών που σχεδίαζαν την απαγωγή της κυβερνήτη του Μίσιγκαν Γκρέτσεν Ουίτμερ ξανάφερε στην επιφάνεια το πρόβλημα της φασιστικής αμερικανικής δεξιάς που φαίνεται να γνωρίζει ένδοξες ημέρες επί Τραμπ. Για του λόγου το αληθές, το ίδιο το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης χαρακτηρίζει τους λευκούς εξτρεμιστές ως την «πιο μεγάλη και θανάσιμη απειλή για τη χώρα».

«Η σύγκλιση της πανδημίας, της ανεργίας και της αστυνομικής βίας ανάγκασε φέτος τις ΗΠΑ να έρθουν αντιμέτωπες με τον συστημικό ρατσισμό που έχει κληροδοτηθεί εδώ κι αιώνες. Και για πολλούς μαύρους Αμερικανούς οι εκλογές της ερχόμενης εβδομάδας έχουν γίνει ένα είδος δημοψηφίσματος σχετικά με το μέλλον των φυλετικών σχέσεων», σχολίαζε χθες το Associated Press.

Hταν η χρονιά τού «δεν μπορώ να ανασάνω», της απελπισμένης κραυγής του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη που πυροδότησε το μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας κατά των φυλετικών διακρίσεων και της αστυνομικής βίας από εκείνο που ακολούθησε τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ το 1968. Ηταν η χρονιά που το σύνθημα «οι ζωές των μαύρων μετράνε» ακούστηκε εντονότερα από ποτέ.

Ηταν η χρονιά που θυμηθήκαμε ότι οι μαύροι στην Αμερική έχουν τις διπλάσιες πιθανότητες να σκοτωθούν από αστυνομικούς (το 2019 αποτελούσαν το 24% των θυμάτων της αστυνομικής βίας, ποσοστό διπλάσιο σε σχέση με τον πληθυσμό τους, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Mapping Police Violence) και που παρότι προηγήθηκε μια οκταετία με πρόεδρο τον αφροαμερικανό Μπαράκ Ομπάμα, τον πρώτο στην ιστορία των ΗΠΑ, οι μαύροι είναι δυσανάλογα φτωχοί σε σχέση με τους λευκούς και το μέσο καθαρό εισόδημα των λευκών οικογενειών είναι 13 φορές υψηλότερο συγκριτικά με αυτό των μαύρων.

Η ψήφος των Λατίνων

Θεωρητικά, και οι ισπανόφωνοι, μια κοινότητα που παραδοσιακά κλίνει υπέρ των Δημοκρατικών, έχει φέτος πολλούς λόγους για να μαυρίσει τον Τραμπ. Για τις σκηνές ντροπής στα νότια σύνορα με το Μεξικό με τις σωρηδόν συλλήψεις παράτυπων μεταναστών, τον βίαιο χωρισμό παιδιών από τους γονείς τους και τον εγκλεισμό τους για ολόκληρες μέρες ή εβδομάδες μέσα σε σιδερένια κλουβιά. Πρόσφατα έγινε γνωστό από στοιχεία του γραφείου επιθεώρησης του υπουργείου Δικαιοσύνης πως οι αρχές ακόμα αναζητούν τους γονείς 545 παιδιών παράτυπων μεταναστών, τα οποία έχουν τεθεί υπό την κηδεμονία του αμερικανικού κράτους.

Ο Τραμπ πάντως δεν έχει να περιμένει πολλά ούτε από τις γυναίκες, οι οποίες έδειξαν και την περασμένη εβδομάδα με διαδηλώσεις σε πολλές αμερικανικές πόλεις ότι δεν τον θέλουν άλλα τέσσερα χρόνια στον Λευκό Οίκο. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση των Washington Post και ABC News, ο Τραμπ υπολείπεται κατά 23 μονάδες από τον Δημοκρατικό αντίπαλό του Τζο Μπάιντεν στην πρόθεση ψήφου των γυναικών. Το επιβεβαιώνει και το CNΝ, που αναλύοντας δημοσκοπικά δεδομένα εκτιμά ότι ο Μπάιντεν προηγείται κατά μέσον όρο κατά 25 μονάδες από τον Τραμπ στη γυναικεία ψήφο.

Δεν είναι μόνο η χονδροειδής, σεξιστική ρητορική του Αμερικανού προέδρου εναντίον όσων γυναικών δεν τον υποστηρίζουν, από τη «διεστραμμένη Χίλαρι» και την «τρελο-Νάνσι» (Πελόζι) μέχρι τις δημοσιογράφους που θα του κάνουν άβολες ερωτήσεις και οποιαδήποτε άλλη του πάει κόντρα. Ο Τραμπ, που παλιότερα έλεγε πως του αρέσει «να χουφτώνει τις γυναίκες από το μ@@@ί», πιστεύει πως πρέπει να έχει λόγο στο τι θα κάνουν με το σώμα τους.

Πριν από τρία χρόνια, η κυβέρνησή του αποφάσισε να απαγορεύσει τη χρηματοδότηση διεθνών οργανώσεων που προσφέρουν αμβλώσεις ή υπηρεσίες οικογενειακού προγραμματισμού, ενώ καθ΄όλο αυτό το διάστημα ενίσχυε τις προσπάθειες των Ρεπουμπλικανών στις κατά τόπους πολιτείες να θέσουν εκτός νόμου ή να δυσχεράνουν πολύ τη διαδικασία της άμβλωσης.

Τα τελευταίο του «δώρο» προς τις γυναίκες πριν τις εκλογές ήταν να διορίσει στο Ανώτατο Δικαστήριο την Εϊμι Κόνι Μπάρετ, μια υπερσυντηρητική Καθολική δικαστίνα και πολέμια των αμβλώσεων και να βάλει τον ΥΠΕΞ Μάικ Πομπέο να συνυπογράψει διεθνή διακήρυξη κατά των αμβλώσεων μαζί με καμιά 30αριά άλλες «δημοκρατικές» χώρες όπως η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, το Σουδάν, η Λιβύη, το Μπαχρέιν, η Ουγγαρία του Ορμπαν και η Βραζιλία του Μπολσονάρο.

«ΔΕΝ κατεβαίνω υποψήφιος κατά του Τζο Μπάιντεν. Κατεβαίνω ενάντια στα αριστερά ΜΜΕ, τις μεγάλες εταιρείες τεχνολογίας και τον βούρκο της Ουάσινγκτον», έγραψε πρόσφατα στο τουίτερ ο Ντόναλντ Τραμπ, θέλοντας να υπενθυμίσει, όπως έλεγε το 2016, ότι θέλει να δώσει φωνή στους «ξεχασμένους» (από το σύστημα), σε αυτούς που «έμειναν πίσω». Πώς να νιώθουν, άραγε, όλοι αυτοί, τώρα που ξέρουν ότι το ίνδαλμά τους είχε να πληρώσει φόρους καμιά 20αριά χρόνια και ψήφισε σειρά φοροαπαλλαγών για όλους τους πλούσιους φίλους του;

Πηγή
Author: Κορίνα Βασιλοπούλου

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...