«Αυτή η Μίλαν μου θυμίζει την πρώτη του Αρίγκο Σάκι. Κανένας δεν πίστευε πως θα τα καταφέρναμε, αλλά με δουλειά, πλάνο και αποφασιστικότητα πετύχαμε απίστευτα πράγματα» (Φράνκο Μπαρέζι)
Ένα από τα πιο πολυσυζητημένα γεγονότα αυτόν τον καιρό στην ποδοσφαιρική Ευρώπη είναι αναμφίβολα η πολύ καλή πορεία της Μίλαν στο ιταλικό πρωτάθλημα. Η Μίλαν είναι μία από τις μεγαλύτερες ομάδες στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο και η κρίση που βιώνει εδώ και μία δεκαετία περίπου την κάνει να λείπει από σχεδόν όλους. Ακόμα και από τους πιο εχθρικά διακείμενους προς αυτήν…
Κάθε ομάδα σαν τη Μίλαν γνωρίζει πολύ καλά πως το ταβάνι της είναι υψηλό. Ακόμα και τους καιρούς που η ίδια δεν πάει καλά… Και αυτή η αυτογνωσία είναι εκείνη που κάνει εφικτή την πραγμάτωση κάποια στιγμή των κατάλληλων προϋποθέσεων για έναν καινούριο κύκλο επιτυχιών. Είναι, άραγε, βιαστικά όλα αυτά στο σήμερα όσον αφορά στους «ροσονέρι» του Μιλάνου; Ίσως, αλλά η Lady Hope πιστεύει πως πλέον δεν είναι και εντελώς ανεδαφικά…
Η Μίλαν θα πουν πολλοί, και εν μέρει θα έχουν και δίκιο, στηρίζεται στο κρεσέντο στο σκοράρισμα του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς. Αυτή είναι η μισή αλήθεια και η πιο προβεβλημένη για ευνόητους λόγους. Όμως, αυτό που κάνει τα γκολ του Σουηδού τόσο πολύτιμα είναι ακριβώς το γεγονός πως όλη η υπόλοιπη ομάδα βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Βγάζει διάθεση, τρέχει, πιέζει και έχει κάτι που εκ των πραγμάτων έλειπε από το συγκεκριμένο σύλλογο όλα τα προηγούμενα χρόνια: το κίνητρο της επιτυχίας. Ένα κίνητρο που προκύπτει στα έργα και όχι στα λόγια, μονάχα όταν αισθάνονται οι ποδοσφαιριστές μίας ομάδας πως «το έχουν». Αυτό το στοιχείο που στην Ιταλία εδώ και πάρα πολλά χρόνια το έχει μόνο η Γιουβέντους και που πασχίζουν να το βρουν αλλά το πετυχαίνουν μέχρι ενός (όχι και τόσο επαρκούς…) σημείου η Νάπολι, η Ρόμα, η Λάτσιο, η Ίντερ, κοκ…
Η Μίλαν, με τα πολύ καλά αγωνιστικά επιτεύγματά της μετά την παύση της πρώτης καραντίνας, είχε αναγκάσει πολλούς να μιλήσουν με εγκωμιαστικά λόγια για αυτά. Συνεχίζει, όμως, και στην καινούρια σεζόν στους ίδιους ρυθμούς.
Ο προπονητής Στέφανο Πιόλι απέδειξε με τη δουλειά του πως το τελείωμα της Μίλαν στην περσινή σεζόν δεν ήταν ένα πυροτέχνημα, αλλά η αρχή μίας διαδικασίας ανταμοιβής κόπων και αύξησης των απαιτήσεων. Αυτό που κάνει τη φετινή Μίλαν ικανή να συγκαταλέγεται μετά από πολλά χρόνια στις διεκδικήτριες του τίτλου είναι η συνολική εικόνα που βγάζει. Δεν νικάει επειδή εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες, ούτε κατά τύχη. Αλλά, γιατί είναι σε θέση να προσπαθήσει να επιβληθεί πάνω στα γρασίδια παίζοντας το ποδόσφαιρό της.
Παρακολουθώντας τους αγώνες της, βέβαια, παρατηρεί κάποιος πως δεν λείπουν οι αδυναμίες, ενώ και η μεγάλη εξάρτηση από τα γκολ του Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς είναι κάτι που πρέπει να προσεχθεί πάρα πολύ. Όμως, καταλαβαίνει εύκολα αυτός ο κάποιος πως φέτος στη Μίλαν η αύρα είναι διαφορετική…
Φαίνεται, προς το παρόν, πως θα γίνει μεγάλη μάχη στην πρώτη επαγγελματική κατηγορία της Ιταλίας όσον αφορά στην ομάδα που θα κόψει πρώτη φέτος το νήμα. Αυτό θα αποτελέσει επί του πρακτέου το καλύτερο διαφημιστικό για να τονώσουν την υποστήριξή τους στο Καμπιονάτο οι ήδη υπάρχοντες φίλοι του, για να μειωθούν οι αιτιάσεις των όποιων αμφισβητιών και να αυξηθούν οι πιθανότητες για περαιτέρω αύξηση του αριθμού των πιστών του πάλαι ποτέ κορυφαίου στη Γηραιά Ήπειρο (βλ. δεκαετία 1990) ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος. Το γεγονός, μάλιστα, πως η Σασουόλο φιγουράρει στη δεύτερη θέση, θυμίζοντας Αταλάντα, δίνει ακόμα περισσότερα credits.
Όμως οι περισσότεροι, ανάμεσά τους και η Lady Hope, περιμένουν κατά βάση τις αντιδράσεις της Γιουβέντους και της Ίντερ στις εντυπωσιακές «αρχικές δηλώσεις» της Μίλαν…
Πηγή
Author:
