EUROKINISSI / ΧΑΣΙΑΛΗΣ ΒΑΙΟΣ
Ισχυρή ήταν η αστυνομική παρουσία μέχρι το βράδυ της Πέμπτης έξω από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μετά από συγκέντρωση και κάλεσμα αντιεξουσιαστών, το οποίο ήρθε να προστεθεί στο πλήθος ανακοινώσεων από κόμματα, οργανώσεις και φοιτητικούς συλλόγους για τη διεξαγωγή της πορείας, με όλα τα μέτρα προστασίας.
Η κινητοποίηση έγινε λόγω των δηλώσεων κυβερνητικών στελεχών για απαγόρευση του εορτασμού για την 47η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ενώ, σύμφωνα με πληροφορίες, αστυνομικές δυνάμεις έκαναν ελέγχους από το μεσημέρι στους δρόμους γύρω από την Πατησίων.
Σε σχετικό κείμενο που αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα Indymedia τονίζεται πως «το Πολυτεχνείο δεν είναι γιορτή, είναι αγώνας. Γεγονός του νοήματος του με την απόπειρα απαγόρευσης του και τον ολοκληρωτισμό που ξετυλίγεται μπροστά μας. Η συμμετοχή μας στο τριήμερο αποτελεί και μια στήριξη του Σύνδεσμος Φυλακισθέντων & Εξορισθέντων Αντιστασιακών (ΣΦΕΑ)».
«46 χρόνια μετά την πτώση της Δικτατορίας πολλά πράγματα από αυτό το καθεστώς είναι ακόμα εδώ και άλλα επανέρχονται με βία και γοργούς ρυθμούς. Όλα αυτά τα χρόνια, η πτώση της δικτατορίας και η υποτιθέμενη εγκαθίδρυση της δημοκρατίας έχει αποτελέσει για το κράτος ένα χαλί κάτω από το οποίο κρύβει τα αίσχη του. Όλα αυτά τα χρόνια, το κράτος εκτονώνει τον φασισμό του πάνω στα σώματα των ανθρώπων που έψαξαν καταφύγιο στην Ελλάδα, αφαιρεί αργά και μεθοδικά κάθε κεκτημένο αγώνα και βυθίζει την εργατική τάξη στην εξαθλίωση, την μιζέρια και την ανελευθερία».
»Και για αυτό, σήμερα, χρησιμοποιώντας ως αφορμή έναν απειλητικό ιό απολλύει κάθε δημοκρατική επίφαση και μαζί προσπαθεί να απολέσει και όλη την αντιστασιακή συνείδηση, την ιστορική Μνήμη, τα γεγονότα της Εξέγερσης και τις μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στην Δικτατορία. Θέλει να σβήσει τον αγώνα των ανθρώπων ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και τις μονάδες καταστολής, ακριβώς γιατί σε τέτοιες κρίσιμες συνθήκες, το φάντασμα της κοινωνικής Εξέγερσης είναι ο μεγαλύτερος φόβος της εξουσίας».
Η συνέλευση υποστηρίζει πως «46 χρόνια μετά την πτώση της Δικτατορίας πολλά πράγματα από αυτό το καθεστώς είναι ακόμα εδώ και άλλα επανέρχονται με βία και γοργούς ρυθμούς. Ποιος και ποια θα το πίστευε ότι την πτώση της Χούντας θα ακολουθούσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/-τριων σε δολοφονικές συνθήκες διαβίωσης και απαγόρευση εξόδου. Ποιος και ποια θα το πίστευε ότι το κράτος θα συνέχιζε να εκδικείται με συλλήψεις και βασανιστήρια τους αντιφρονούντες, τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες μέσα και έξω από τις φυλακές, με βίαιη καταστολή ακόμα και σε μαθητές/-τριες Ότι στις φυλακές θα απαγόρευε τα επισκεπτήρια, ότι θα απαγόρευε την κυκλοφορία και θα θέσπιζε τον αναγκαστικό κατ’ οίκον εγκλεισμό».
Οι συντάκτες της ανακοίνωση αναφέρονται στον νόμο για τον περιορισμό των κινητοποιήσεων και τις συνέπειες της πανδημίας του νέου κορονοϊού σημειώνοντας τα εξής: «Ποιος και ποια θα περίμενε ότι την πτώση της Χούντας θα ακολουθούσε απαγόρευση διαδηλώσεων, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, παρακολουθήσεις και επικηρύξεις, ποινικοποίηση δημοσιεύσεων που αμφισβητούν την κρατική διαχείριση, ασυλία σε τραπεζίτες και νομιμοποίηση εργοδοτικής αυθαιρεσίας, θα εφάρμοζε μαζικές διώξεις σε κατοίκους που αγωνίζονται ενάντια στην φυσική καταστροφή και τη λεηλασία των περιοχών τους. Ποιος και ποιά θα φαντάζονταν ότι θα διέλυαν τα δημόσια νοσοκομεία σε τέτοιο βαθμό που σήμερα πλέον οι γιατροί είναι αναγκασμένοι/ες να διαλέξουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει. Που πλέον αν είσαι ανασφάλιστος/η ή αν είσαι μετανάστρης/ρια κινδυνεύεις σοβαρά να μη διακομιστείς καν».
«Τι να πούμε για την κρατική παιδεία που αποκτά πιο εντατικοποιημένα και τιμωρητικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονα το περιεχόμενο της γίνεται πιο εθνικιστικό και χριστιανικό-ορθόδοξο; Τι να πούμε για τα πανεπιστήμια, τα οποία ήταν ανέκαθεν τα καταφύγια του αγώνα και τώρα μετατρέπονται όλο και περισσότερο σε χώρους παραγωγής φθηνού εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού κατά παραγγελία των καπιταλιστικών αναγκών; Πανεπιστήμια όπου οι εταιρίες διαμορφώνουν το σπουδαστικό πρόγραμμα και η αξιολόγηση τους έχει ως κριτήριο την αποστείρωση από κάθε έκφραση αντίστασης και ανατρεπτικής γνώσης. Σε βαθμό μάλιστα, που το κράτος ετοιμάζεται να συγκροτήσει πανεπιστημιακά σώματα ασφαλείας για να εξυπηρετήσει το λεγόμενο εκσυγχρονισμένο πανεπιστήμιο» αναφέρει το κάλεσμα και συμπληρώνει:
«Για την αναπαραγωγή και προστασία ενός τέτοιου καθεστώτος προσληφθηκαν χιλιάδες αστυνομικοί φρουροί, συγκροτήθηκαν και ενισχύθηκαν σώματα ειδικών δυνάμεων. Οι μπάτσοι είναι ο μόνος “δημόσιος τομέας” που δεν σταμάτησε ποτέ να διογκώνεται.Όσο μεγαλώνει φτώχεια και η ανελευθερία τόσο πληθαίνουν τα σώματα ασφαλείας ακριβώς γιατί η δουλειά τους είναι να διατηρήσουν τις υπάρχουσες συνθήκες. Συμμορίες τραμπούκων που έχουν καταλάβει τις γειτονιές μας και δεν διστάζουν να επέμβουν σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής. Αντίστοιχα τα συνοριακά τείχη ενισχύονται και στρατιωτικοποιούνται περαιτέρω, το κράτος οχυρώνεται με εξοπλιστικά συστήματα που κάνουν πραγματικότητα τις εκτελέσεις κατατρεγμένων, αν δεν δολοφονηθούν από το λιμενικό ενώ εξωθούνται μεσοπέλαγα στα πλαίσια των επιχειρήσεων push-back.
»Σε αυτό τον πόλεμο εντείνει την στρατολόγηση του πληθυσμού με την θητεία να επιβάλλεται όλο και πιο πολύ στα 18 και τους μισθοφόρους να αυξάνονται. Σε μια συνθήκη όπου οι πόροι επενδύονται στην καταστολή και στο πόλεμο και όχι στις κοινωνικές ανάγκες, όσοι και όσες δεν είναι χρήσιμοι/ες στο καπιταλιστικό σύστημα παραγωγής-κατανάλωσης βιώνουν μια πραγματική εξαθλίωση και ταπείνωση και καταλήγουν ζωές που δεν αξίζουν να βιωθούν. Μια συνθήκη, με αφορμή τον Covid19 ξεκινάει να αφορά όλο και περισσότερα κομμάτια της κοινωνικής βάσης, ενώ η ζωή όλων αποκόπτεται τελείως από το ζήτημα της ελευθερίας και καταλήγει να είναι ένα απλό ζήτημα αναπαραγωγής».
Σε αυτό το σημείο η συνέλευση κατηγορεί την κυβέρνηση τονίζοντας πως «η διαχείριση του Covid-19 χρησιμοποιείται για την κατασκευή ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος και όχι για την προστασία της υγείας της κοινωνίας, ως εκ τούτου η απαγόρευση τέτοιων εορτασμών και κινητοποιήσεων δεν αποτελεί μέτρο προστασίας αλλά καταστολής. Ας συνειδητοποιήσουμε όλοι και όλες μας ότι ανέκαθεν τα ολοκληρωτικά καθεστώτα συγκροτούνταν με δικαιολογίες που αφορούσαν τον δημόσιο κίνδυνο. Ο πραγματικός δημόσιος κίνδυνος όμως είναι τα ίδια τα αυταρχικά καθεστώτα.
»Η πραγματική αιτία συγκρότησής τους είναι η ίδια η ροπή της εξουσίας να ολοκληρωθεί απέναντι στην κοινωνία, ώστε να επιβάλει την υποταγή και να διασφαλίσει τον έλεγχο και την καθυπόταξη της όποιας αντίστασης σε αυτή. Γι’ αυτό και για να τελειώσουν οι δικτατορίες μια για πάντα πρέπει να τελειώσουν τα κράτη. Στις συνθήκες που ζούμε σήμερα ο αντιδικτατορικός αγώνας είναι πιο επίκαιρος από ποτέ αλλά αυτή τη φορά πρέπει να δοθεί χωρίς κρατικές αυταπάτες».
«Η λύση στον Covid-19, την φτώχεια και την καταπίεση είναι να πάρουμε εμείς οι καταπιεσμένοι/ες και οι εκμεταλλευόμενες/οι την κοινωνική οργάνωση και τους οικονομικούς πόρους στα χέρια μας ώστε να μπορέσουμε να φροντίσουμε για την υγεία, την παιδεία και την ελευθερία μας, έτσι όπως εμείς αυτόνομα θα ορίσουμε ότι πρέπει να είναι. Με αδιαμεσολάβητους αγώνες, με συντονισμένη οργάνωση γειτονιών-λαϊκών συνελεύσεων και σωματείων, αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων και πολιτικών οργανώσεων, να τσακίσουμε τις δυνάμεις καταστολής και τα αφεντικά τους, να χτίσουμε στο σήμερα τις προϋποθέσεις για τον κόσμο που επιδιώκουμε. Για έναν κόσμο Αυτοοργάνωσης, Ισότητας, Αλληλοβοήθειας και Ελευθερίας. Τα χουντικά διατάγματα καταργούνται στα οδοφράγματα» καταλήγει το κάλεσμα.
Πηγή
Author:
