Το αθόρυβο χέρι της κυβέρνησης

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 13.02.2021, 13:23

Ειδικευμένος στην εξωσωματική γονιμοποίηση, ο βιοπαθολόγος Κώστας Τσιάρας πέταξε νωρίς στην αγκαλιά της πολιτικής ξεκινώντας από τη φοιτητική νεολαία ΔΑΠ και συνεχίζοντας ως κομματάρχης στην πατρίδα του, την Καρδίτσα. Το 2004 εκλέχτηκε βουλευτής και ξεκίνησε την ανοδική πολιτική καριέρα του, φτάνοντας επί Σαμαρά στο υφυπουργείο Εξωτερικών. Το 2016 ο Κ. Μητσοτάκης τον όρισε γενικό γραμματέα της Κ.Ο. της Ν.Δ.

Μόλις ο σημερινός πρωθυπουργός ανέλαβε τα ηνία του επιτελικού κράτους, παρέδωσε το μισό υπουργείο Δικαιοσύνης στον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη και ανέθεσε το υπόλοιπο στον Κώστα Τσιάρα. Από τότε ο υπουργός αποτελεί το αθόρυβο χέρι της κυβερνητικής πολιτικής, στην οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα κατέχουν δευτερεύουσα θέση και ενδεικτική ως προς αυτό είναι η διακοσμητική θέση του αρμόδιου υφυπουργού.

Παρά τις συνεχείς εξαγγελίες του για την ψηφιακή εποχή, τη συνέχιση του έργου της ηλεκτρονικής καταγραφής των πρακτικών, την τεχνητή δικαιοσύνη και όλες τις άλλες βαρυσήμαντες εξαγγελίες για τις οποίες δέχεται τα συγχαρητήρια του φιλοκυβερνητικού Τύπου, γεγονός είναι ότι οι αποφάσεις του βοηθούν τις διακρίσεις και τις δύο ταχύτητες απονομής δικαιοσύνης. Ειδικοί δικαστές για τους επιχειρηματίες, ακριβή εξωδικαστική διαδικασία, εναλλακτική ποινή μόνο με εξαγορά, επαναφορά δικαστικού ενσήμου κ.λπ. Κι όλα αυτά την ώρα που επί πανδημίας οι δικηγόροι δεν λαμβάνουν το επίδομα των 800 ευρώ.

Ο Πτωχευτικός Νόμος και οι εκκρεμείς υποθέσεις ήταν το επισφράγισμα της πολιτικής των διακρίσεων που έφερε περιχαρής σε πέρας ο υπουργός, τη στιγμή που οι πάντες, κόμματα, νομικός κόσμος και φορείς, ήταν αντίθετοι. Ο κ. Τσιάρας μπορεί να δέχεται τις ευγενικές παρατηρήσεις των Ευρωπαίων αρμοδίων για την καταπολέμηση της διαφθοράς, όμως είναι εκείνος που ως πρώτη κορυφαία νομοθετική ρύθμιση έκανε πράξη την ασυλία των τραπεζικών στελεχών με αντισυνταγματικό νόμο, ενώ όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν το πώς εξελίσσονται πλέον οι μεγάλες υποθέσεις διαφθοράς. Αλλωστε ο ίδιος, από τη θέση του υπουργού Δικαιοσύνης, δήλωσε βέβαιος ότι το σκάνδαλο Novartis είναι πολιτική σκευωρία και νομοθετώντας κατάλληλα άλλαξαν χέρια οι καυτές δικογραφίες.

Από την πρώτη στιγμή ο γιατρός Κ. Τσιάρας θεώρησε τον εκσυγχρονισμό του Ποινικού Κώδικα και τον εξορθολογισμό των ποινών ως «ιδεοληψία» του ΣΥΡΙΖΑ, αδυνατώντας να διαπιστώσει τις αλλαγές που έχουν γίνει σε όλα τα ονομαζόμενα κράτη δικαίου και επιμένοντας στο δόγμα της επιβολής όσο το δυνατόν μεγαλύτερης ποινής ως μοναδικού όπλου στην καταπολέμηση του εγκλήματος. Τελικά, με προσθαφαιρέσεις μελών στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή, οι αλλαγές έγιναν πράξη και παραλίγο, στο πλαίσιο πλήρους ταύτισης με τις απόψεις Βελόπουλου, να ποινικοποιήσει ξανά τη βλασφημία.

Κορυφαία στροφή του υπουργείου στον αυταρχισμό ήταν η κατάργηση του καταξιωμένου διεθνώς μέτρου της κοινωφελούς εργασίας αντί της φυλάκισης, ενώ ακυρώθηκαν ο θεσμός του «Σπιτιού του Παιδιού», παρόλο που ήταν έτοιμος (νομοθεσία, υπάλληλοι, κτίρια), και το νομοσχέδιο για τις Μονάδες Μέριμνας Νέων, για το οποίο σύστησε νέα επιτροπή. Αδιάβαστος πιάστηκε ο υπουργός ισχυριζόμενος ότι ο Ποινικός Κώδικας του ΣΥΡΙΖΑ(!) δεν αναστέλλει την παραγραφή των σεξουαλικών εγκλημάτων κατά ανηλίκων, αλλά και όταν υιοθετούσε το αγοραίο επιχείρημα για τη δήθεν ευκολότερη αποφυλάκιση των ισοβιτών. Παρά την ιδιότητά του ως γιατρού, προφανώς δεν πιστεύει στη «θεραπεία» όσων παραβίασαν τον νόμο αλλά μόνο στη συνεχή τιμωρία τους.

Τον Αύγουστο του 2020 ο Κ. Τσιάρας εισήγαγε ως υπερεπείγον το σχέδιο νόμου για τα προσωπικά δεδομένα υιοθετώντας επιλεκτικά την Ευρωπαϊκή Οδηγία, ενώ το ελλιπές πλαίσιο προστασίας προκάλεσε σφοδρές αντιπαραθέσεις ακόμη και στην αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή. Στις επιλογές για την ηγεσία του Αρείου Πάγου εξαίρεσε τον αντεισαγγελέα Χ. Βουρλιώτη (είχε λάβει τις περισσότερες ψήφους στη Διάσκεψη των Προέδρων), ενώ με «αιφνιδιαστική και εν κρυπτώ» τροπολογία αύξησε τις θέσεις των προέδρων Εφετών κατά 86 προκειμένου να προαχθούν συγκεκριμένοι δικαστές, επιτρέποντας έμμεσα την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Αγνόησε τις διαμαρτυρίες των δικαστικών και εισαγγελικών Ενώσεων για τις παρεμβάσεις στο έργο της Δικαιοσύνης, τις φωτογραφικές αλλαγές κ.λπ., ενώ πήρε ουσιαστικά θέση στην κρίση που δημιούργησε η φιλοκυβερνητική τάση της ΕΔΕ. Πρόσφατα χρειάστηκε παρέμβαση όλων των δικαστικών Ενώσεων για να κατανοήσει ότι πρέπει να έχουν λόγο στη Νομοπαρασκευαστική που αφορά τους Κώδικες Δικαστηρίων, όπως και οι δικηγορικοί σύλλογοι σε Νομοπαρασκευαστικές που τους αφορούν.

Τέλος, σχετικά με τη διάθεση κονδυλίων του υπουργείου και πόρων του ΤΑΧΔΙΚ, ακολουθεί, όπως ήδη καταγράφουν τα ρεπορτάζ της «Εφ.Συν.», την προσφιλή μέθοδο απευθείας αναθέσεων και συμβάσεων με ημετέρους και ιδιωτικούς οργανισμούς. Παράδειγμα οι πανάκριβες (14.260 ευρώ η μία) ψεκαστικές πύλες «απολύμανσης» εταιρείας συντοπίτη του, που τελικά κρίθηκαν επικίνδυνες, οι γενναιόδωρες συμβάσεις με τον ιδιωτικό οργανισμό του καθηγητή Φλογαΐτη, οι πολυέξοδες επισκευές στο νοικιασμένο κτίριο του υπουργείου χωρίς διαγωνιστική διαδικασία κ.λπ.

Γιατί τον επιλέξαμε

Διότι ως υπουργός (μισού) υπουργείου Δικαιοσύνης ακολουθεί τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στους συνεχείς περιορισμούς δικαιωμάτων, δεν πολυενδιαφέρεται για τα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και τους φορείς Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, για τις εκθέσεις των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. (για τα βασανιστήρια κ.λπ.), δεν δείχνει να συγκινείται με όσα φρικιαστικά βλέπουν (όσα βλέπουν) το φως της δημοσιότητας, ενώ είναι εξαιρετικά «επιλεκτικός» στην επικοινωνία του με εκπροσώπους του νομικού κόσμου.