Μόνο μετά τη δεύτερη δόση το εμβόλιο αποκτά την υψηλή αποτελεσματικότητά του, ενώ αγνοούμε για πόσο χρονικό διάστημα διατηρείται υψηλή η ανοσιακή του ικανότητα.
Τα δύο πρώτα εμβόλια κατά της πανδημίας του νέου κορονοϊού έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Εκτός του ότι φαίνεται πως έχουν πολύ μεγάλη αποτελεσματικότητα, τόσο το εμβόλιο «Bnt162b» των εταιρειών Pfizer & BioNTech όσο και το εμβόλιο «mRNA-1273» της εταιρείας Moderna είναι δύο τυπικά δείγματα «γενετικών εμβολίων», περιέχουν δηλαδή γενετικά τροποιημένο mRNA του κορονοϊού.
Επίσης, αμφότερα για να δράσουν στον οργανισμό μας, απαιτούνται δύο διαδοχικοί εμβολιασμοί, ο δεύτερος εμβολιασμός γίνεται σε απόσταση τριών ή τεσσάρων εβδομάδων από τον πρώτο.
Ωστόσο, οι λόγοι που απαιτούνται όχι μία αλλά δύο δόσεις από τα υποψήφια εμβόλια αντι-Cοvid συχνά παραβλέπονται, μολονότι είναι πολύ ενδιαφέροντες και διαφωτιστικοί για το πώς ακριβώς δρουν αυτά τα εμβόλια.
Το πιο εμφανές κοινό χαρακτηριστικό των υποψήφιων εμβολίων κατά του κορονοϊού είναι ότι αποτελούν νέου τύπου εμβόλια, που προέκυψαν από τις εργαστηριακές τεχνικές της Γενετικής Μηχανικής.
Αντίθετα με τα παραδοσιακά εμβόλια, τα νέα εμβόλια δεν χρειάζεται να περιέχουν έναν πλήρη ιό, αλλά περιέχουν και εισάγουν στους ανθρώπους μόνο ένα γενετικά τροποποιημένο τμήμα των γονιδίων του κορονοϊού, το οποίο είναι όχι από DNA αλλά από RNA.
Τα δύο νέα εμβόλια περιέχουν τον αγγελιοφόρο mRNA του ιού που μεταφέρει τις πληροφορίες για τη σύνθεση των ακίδων του κορονοϊού. Μόλις το γενετικά τροποποιημένο mRNA του ιού εισέρχεται (μέσω του εμβολίου) στα κύτταρά μας, αρχίζει να δημιουργεί αντίγραφα των ακίδων του κορονοϊού, οι οποίες πυροδοτούν την κατάλληλη ανοσιακή απόκριση για τον εντοπισμό και την καταστροφή τους.
Ετσι όταν, στο μέλλον, εισβάλει πραγματικά ο κορονοϊός στα κύτταρά μας, το ανοσοποιητικό μας σύστημα τον αναγνωρίζει αμέσως από τις ακίδες του και τον καταστρέφει. Τα δύο εμβόλια δημιουργούν, επομένως, μόνο μια έμμεση ανοσιακή απόκριση, αφού προϋποθέτουν ότι τα κύτταρά μας έχουν ήδη μάθει να αναγνωρίζουν όχι έναν πλήρη μολυσματικό κορονοϊό, αλλά μόνο τις ακίνδυνες ακίδες του. Για ποιον λόγο, λοιπόν, απαιτούνται δύο δόσεις του ίδιου εμβολίου mRNA είτε της Pfizer είτε της Moderna;
Προοδευτική ανοσοποίηση αλλά για πόσο χρόνο;
Τα κύτταρά μας λοιπόν μαθαίνουν πρώτα να αναγνωρίζουν τα «αντιγόνα» -δηλαδή τις ξένες πρωτεΐνες των ακίδων του κορονοϊού- και κατόπιν να παράγουν εναντίων τους τα κατάλληλα «αντισώματα».
Το σύμπλοκο αντιγόνων-αντισωμάτων παράγει, σε μια δεύτερη φάση, τα διαφοροποιημένα λεμφοκύτταρα για την εξουδετέρωση των ξένων εισβολέων. Αρα η δεύτερη δόση φαίνεται πως είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί επαρκής ανοσία στον κορονοϊό.
Πράγματι, όπως διαπίστωσαν στην τρίτη φάση των κλινικών δοκιμών του εμβολίου της εταιρείας Pfizer & BioNTech, μόνο μετά τη δεύτερη δόση η αποτελεσματικότητα των εμβολίων φτάνει στο 95%, ενώ μετά την πρώτη δόση περιορίζεται στο 52%! Συνεπώς, μόνο μετά τη δεύτερη δόση το εμβόλιο αποκτά την υψηλή αποτελεσματικότητά του, ενώ αγνοούμε για πόσο χρονικό διάστημα -για λίγους ή για αρκετούς μήνες- διατηρείται υψηλή η ανοσιακή ικανότητά του.
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι κανένα εμβόλιο δεν είναι ποτέ 100% αποτελεσματικό, ούτε εξίσου ασφαλές για όλα τα άτομα που εμβολιάζονται. Η αποτελεσματικότητά του μπορεί να διαφέρει, ενίοτε σημαντικά, από άτομο σε άτομο και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες: από την ηλικία, από άλλες ασθένειες του εμβολιαζόμενου ατόμου, από τον χρόνο και τον τρόπο χορήγησης, από την ποιότητα του εμβολίου κ.ά.
Οσο για την πραγματική αποτελεσματικότητα των νέων εμβολίων αντι-Cοvid και τη διάρκεια προστασίας που παρέχουν, αυτά θα τα γνωρίζουμε μόνο μετά από ένα ή δύο έτη μαζικών εμβολιασμών.
Κάτι που, εξάλλου, ισχύει για πολλά άλλα εμβόλια, όπως π.χ. το εμβόλιο κατά της γρίπης, το οποίο χρειάζεται κάποιο χρόνο (2 έως 3 εβδομάδες) για να δημιουργήσει κάποια ανοσία σε όσους ή όσες εμβολιάζονται. Ανοσία, που, όπως όλοι ξέρουμε, δεν διαρκεί για πάντα, γι’ αυτό πρέπει να εμβολιαζόμαστε κάθε χρόνο.
Πηγή
Author: Σπύρος Μανουσέλης
