Αν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μία ανασκόπηση της τελευταίας δεκαετίας, η οποία άλλαξε πλήρως τον πολιτικό χάρτη της χώρας όπως τον γνωρίσαμε από τη μεταπολίτευση και μετά, είναι σχεδόν σίγουρο πως δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να «διαγράψουν» πλήρως από τη μνήμη τους το 2020.
Ήταν, άλλωστε, μία χρονιά που το κόμμα τους δοκιμάστηκε αρκετές φορές, τόσο σε θέματα κεντρικής πολιτικής, όσο και με εσωκομματικές εντάσεις, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα να μην έχει καταφέρει να βρει τα πατήματα του.
Το διπλό εκλογικό «χαστούκι» του καλοκαιριού του 2019, ήταν τόσο δυνατό που ζάλισε την Κουμουνδούρου για σχεδόν ολόκληρη την επόμενη χρονιά. Δεν ήταν άλλωστε εύκολο για ένα κόμμα που γιγαντώθηκε τα τελευταία χρόνια και κέρδισε αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις, να χάσει μέσα σε έναν μήνα δύο φορές. Υπό αυτές τις συνθήκες, το 2020 ξεκίνησε όπως ακριβώς είχε ολοκληρωθεί το 2019. Με εσωστρέφεια, καθώς οι εσωκομματικές αναταραχές είχαν μετατραπεί σε καθημερινότητα.
Εσωστρέφεια
Ο δρόμος για το Συνέδριο που ήταν προγραμματισμένο να διεξαχθεί την περασμένη άνοιξη, έδειχνε ότι δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Οι ομαδοποιήσεις και η προσπάθεια κυριαρχίας της μίας εσωκομματικής φράξιας πάνω στην άλλη, δυσκόλευε την επιθυμητή ανασυγκρότηση.
Από τη μία πλευρά βρίσκονταν η λεγόμενη «Προεδρική πλειοψηφία», της οποίας βασικοί εκφραστές είναι οι Νίκος Παππάς, Χρήστος Σπίρτζης, Όλγα Γεροβασίλη και Κώστας Ζαχαριαδής και η οποία επεδίωκε να κλείσει άμεσα ο κύκλος της εσωστρέφειας και το κόμμα να προχωρήσει σε ένα μεγάλο άνοιγμα προς το Κέντρο, αφήνοντας στην άκρη τα «πως» και τα «γιατί» της ήττας.
Από την άλλη πλευρά, βρέθηκαν ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και η εσωκομματική ομάδα των «53+», που είχαν πάντα ανοιχτή επικοινωνία με την «παλιά φρουρά» και τους Νίκο Φίλη, Πάνο Σκουρλέτη, Νίκο Βούτση και Δημήτρη Βίτσα, που προσπαθούσαν να αποφύγουν τις ομαδοποιήσεις. Στόχος τους ήταν να ανοίξει ένας μεγάλος εσωκομματικός διάλογος για τους λόγους που οδήγησαν στην αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, αλλά και η διατήρηση της αριστερής φυσιογνωμίας του κόμματος. Εν τέλει χύθηκαν τόνοι μελάνι για θέματα μικρής σημασίας, όπως το αν θα έπρεπε να αλλάξει το όνομα του κόμματος -στο οποίο απλά προστέθηκε το Προοδευτική Συμμαχία- ή για τον τρόπο εκλογής του αρχηγού, βαθαίνοντας ακόμα περισσότερο την κρίση.
Το θερμό καλοκαίρι
Αν και δεν ήταν λίγοι εκείνοι από τα δύο στρατόπεδα που πίστευαν ότι η αναβολή του Συνεδρίου θα λειτουργούσε ευεργετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, εν τέλει διαψεύστηκαν, καθώς τους επόμενους μήνες σημειώθηκαν δύο περιστατικά που δημιούργησαν νέες εντάσεις στο εσωτερικό του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η πρώτη ήταν η συμφωνία για τον καθορισμό της ελληνοαιγυπτιακής ΑΟΖ, με την ομάδα Τσακαλώτου -αλλά και ορισμένων εκ των συμμάχων της Προοδευτικής Συμμαχίας, όπως ο Νίκος Μπίστης- να ζητάει την υπερψήφιση της και από την άλλη τους «σκληρούς», που ζητούσαν να καταψηφιστεί, στη λογική ότι η χώρα παραχωρούσε μερίδιο της εθνικής της κυριαρχίας. Σε μία προσπάθεια αποκλιμάκωσης της έντασης, ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε «παρών».
Λίγες ημέρες αργότερα, η εσωκομματική σύγκρουση κορυφώθηκε, μετά την απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει στον «ανασχηματισμό» των κοινοβουλευτικών τομεαρχών και σε αλλαγές στην κομματική «πυραμίδα». Ενδεικτικό της άσχημης κατάστασης που διαμορφώθηκε, ήταν το γεγονός πως το 25% των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, δεν ψήφισε τον Δημήτρη Τζανακόπουλο για Γραμματέα του κόμματος, επιλέγοντας το «λευκό».
Αμηχανία μπροστά στην πανδημία
Οι δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο ΣΥΡΙΖΑ στην παραγωγή πολιτικής, έγιναν εμφανείς και στον τρόπο που αντιμετώπισε το πρώτο κύμα της πανδημίας. Η προσπάθεια του να εμφανιστεί ως «συνετή» αντιπολίτευση, αποφεύγοντας την μετωπική σύγκρουση με την κυβέρνηση, μάλλον σύγχυση δημιούργησε στο κόμμα, παρά του έδωσε πνοή. Η «αστοχία» του Μαρτίου «διορθώθηκε» στο δεύτερο κύμα, όταν και η Κουμουνδούρου άρχισε την επιθετική ρητορική και προχώρησε συγκεκριμένες προτάσεις για την ενίσχυση του ΕΣΥ και τη στήριξη των πληττόμενων ομάδων, τοποθετώντας τον εαυτό της απέναντι από τη Νέα Δημοκρατία.
Χαμηλά στις δημοσκοπήσεις
Ένα ακόμα μεγάλο πρόβλημα που έπρεπε να επιλύσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν δημοσκοπικές του επιδόσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Σε όλες τις μετρήσεις το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπολείπεται κατά πολύ της Νέας Δημοκρατίας, εμφανίζοντας σημάδια αποσυσπείρωσης -σχεδόν δέκα μονάδων κάτω από την εκλογική του επίδοση- και με αδυναμία στο να κερδίσει πόντους από την κυβερνητική φθορά.
Σκανδαλολογία
Ένα ακόμα πλήγμα που δέχθηκε η Κουμουνδούρου την χρονιά που φεύγει, ήταν η εμπλοκή ονομάτων στελεχών του σε «σκάνδαλα» – όπως τα ονόμαζε η κυβερνητική πλευρά. Στο «μάτι του κυκλώνα» βρέθηκε ο Νίκος Παππάς μετά από καταγγελίες του κατασκευαστή Χρήστου Καλογρίτσα για χρήματα που υποστήριζε ότι έλαβε από τρίτους προκειμένου να λάβει μέρος στον διαγωνισμό των τηλεοπτικών αδειών, η Όλγα Γεροβασίλη μετά από βίντεο στο οποίο ο πρώην αρχηγός της πυροσβεστικής φέρονταν να ζητούσε από τον εμπειρογνώμονα της καταστροφικής πυρκαγιάς στο Μάτι να «θάψει» στοιχεία, στελέχη όπως οι Αλέκος Φλαμπουράρης, Αλέξης Χαρίτσης και Μάκης Μπαλαούρας στην υπόθεση της Folli Follie και τέλος ο Αλέξης Τσίπρας με τη «Βίλλα των Λεγραινών».
Αξίζει, πάντως, να σημειωθεί πως σε όλες τις περιπτώσεις τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ απάντησαν στα όσα τους καταλόγιζαν προσφεύγοντας στη Δικαιοσύνη, ενώ και τα κυβερνητικά στελέχη αποφεύγουν να αναφερθούν δημόσια σε αυτές τις υποθέσεις για να πλήξουν τους αντιπάλους τους.
Αισιόδοξο φινάλε
Παρά το άκρος προβληματικό πρώτο δεκάμηνο του 2020, το κόμμα της αξιωματικής φαίνεται να ατενίζει με αισιοδοξία τη νέα χρονιά. Αρχικά, ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε με προσωπική του παρέμβαση να κλείσει την εσωκομματική ανοιχτή «πληγή» και να στρέψει όλες τις δυνάμεις απέναντι στην κυβέρνηση.
Παράλληλα, φαίνεται ότι του βγήκε και το ανακάτεμα της «τράπουλας» στο οποίο προχώρησε. Αρχικά, ο κομματικός μηχανισμός λειτουργεί -παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες λόγω του κορονοϊού- με την καθοδήγηση του Δ.Τζανακόπουλου.
Δεύτερον, τα νεαρά στελέχη στα οποία εμπιστεύτηκε κρίσιμα πόστα (όπως Έφη Αχτσιόγλου, Αλέξης Χαρίτσης, Νάσος Ηλιόπουλος, Κώστας Ζαχαριάδης) φαίνεται πως βρίσκονται σε επαφή με την κοινωνία και πιέζουν αρκετά την κυβέρνηση, ενώ το ίδιο ισχύει και με τους πιο έμπειρους (Νίκος Φίλης, Γιώργος Κατρούγκαλος, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου).
Τρίτον, υπάρχει πολύ καλύτερη κοινοβουλευτική συνεργασία και παρουσία με τους έμπειρους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους (Τσακαλώτος, Ραγκούσης, Σκουρλέτης) και την Όλγα Γεροβασίλη στη θέση του Γραμματέα της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Τέλος, παρότι ο δρόμος για να αποτελέσει ο ΣΥΡΙΖΑ έναν εναλλακτικό πόλο εξουσίας είναι ακόμα μακρύς, η επεξεργασία του προγράμματος που ετοιμάζει, σε συνδυασμό με τις ιδεολογικές αποστάσεις που λαμβάνει από την Νέα Δημοκρατία και από τον κυβερνητικό εαυτό του, είναι στοιχεία που του επιτρέπουν να αισιοδοξεί για το μέλλον.
Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr.
Πηγή
Author:
