Το 2007 ο Σαρκοζί διεμβόλισε την εκλογική βάση του Λεπέν με μια σκληρή κατασταλτική ρητορική. Επρόκειτο για μια τακτική επιτυχία με βαρύ στρατηγικό αντίτιμο που δεν ήταν άλλο από τη νομιμοποίηση της ατζέντας Νόμος και Τάξη της Ακροδεξιάς.
Σήμερα ο Μακρόν με το νομοσχέδιο Συνολική Ασφάλεια εγγυάται την ατιμωρησία των αστυνομικών που βιαιοπραγούν σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών.
Ετσι συρρικνώνει την αξιοπιστία του διλήμματος Μακρόν ή Λεπέν με το οποίο εξελέγη το 2017 και θα διεκδικήσει την επανεκλογή του το 2020.
Η ανασφάλεια -αν όχι ο πανικός- του Μακρόν προβάλλει ως κραυγαλέα αντίστιξη του σκληρού μεν αλλά θεσμικά οριοθετημένου κατασταλτικού παρεμβατισμού της αστυνομίας του Παρισιού τον Μάη του ’68.
Ηταν τότε που ο επικεφαλής της αστυνομίας του Παρισιού, Μορίς Γκριμό, διέταξε να αφαιρεθούν οι σφαίρες από τα υπηρεσιακά όπλα των αστυνομικών.
Ηταν τότε που μπροστά στην κατάχρηση βίας των ανδρών του ο Γκριμό εξέδωσε ημερήσια διαταγή που τελείωνε με τη φράση: «Οποιος αστυνομικός χτυπά έναν σιδηροδέσμιο και πεσμένο στο έδαφος διαδηλωτή, χτυπάει το κύρος της Αστυνομίας».
Το νομοσχέδιο Μακρόν προφανώς προεξοφλεί εξεγερσιακή έκρηξη της κοινωνίας, με την πανδημία και τις παρενέργειές της να προστίθενται σε μια συσσωρευμένη εδώ και τρεις δεκαετίες οργή και δυσαρέσκεια.
Ο Μακρόν διεμβόλισε πρώτα το Σοσιαλιστικό Κόμμα και στη συνέχεια την γκολική Δεξιά στο όνομα του καθαρού διλήμματος «δημοκρατικό τόξο ή Λεπέν»· ένα δίλημμα το οποίο εκ των πραγμάτων ξεθωριάζει κάθε φορά που νομιμοποιείται ως πολιτική κανονικότητα η αυταρχική και βίαια αστυνομική καταστολή.
Η καταστροφική βιαιοπραγία που καταγράφηκε σε διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στη Γαλλία τα τελευταία χρόνια δεν αντιμετωπίζεται με πολλαπλασιασμό της καταστολής.
Αν μη τι άλλο, το προφίλ Νόμος και Τάξη προβάλλει ως ασύμβατο με την επιλογή Μακρόν να αντιμετωπίσει τη Λεπέν αλλά και τον ισλαμικό φονταμενταλισμό με τις αξίες και αρχές του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης.
Πηγή
Author:
