ΕΦ.ΣΥΝ.
Το πολυφορεμένο σύνθημα «Κάνε την κρίση ευκαιρία» μπορεί να αποτελεί κυριολεξία για τα τυχοδιωκτικά και κερδοσκοπικά συμφέροντα, αλλά δεν είναι αποδεκτός κώδικας δράσης για μια κυβέρνηση που λειτουργεί στο πλαίσιο της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και του κράτους δικαίου.
Η έκτακτη συνθήκη που έχει διαμορφώσει η πανδημία, δικαιολογεί επιτάχυνση διαδικασιών, αλλά δεν δικαιολογεί την εδραίωση μόνιμου καθεστώτος αδιαφάνειας και αμφιλεγόμενων, γκρίζων έως και ολοσκότεινων συμφωνιών με όσους η κυβέρνηση επιλέγει ως προνομιακούς συνεργάτες, εταίρους, επενδυτές ή απλώς «πελάτες».
Ορθά, από αυτήν την άποψη, η αξιωματική αντιπολίτευση ζητά να περάσουν από την κρησάρα του Ελεγκτικού Συνεδρίου όλες οι συμβάσεις που υπογράφτηκαν στο όνομα της πανδημίας, με απευθείας αναθέσεις ή με «φωτογραφικές» νομότυπες διαδικασίες.
Το ζήτημα είναι φυσικά οικονομικό, καθώς αφορά τα χρήματα των φορολογουμένων, που δεν είναι δυνατόν να πετιούνται σε πύλες απολυμαντικού… ψεκασμού, τις οποίες ο ΕΟΦ χαρακτηρίζει ακατάλληλες και επικίνδυνες. Αλλά, πέρα από οικονομικό, είναι κυρίως ζήτημα δημοκρατίας.
Γιατί, μπορεί η σπουδή του υπουργού Δικαιοσύνης να βοηθήσει τον «ευρεσιτέχνη» συντοπίτη του -παραγωγό των θαυματουργών «πυλών»- να θυμίζει πελατειακή νοοτροπία του 19ου αιώνα. Αλλά η αποκάλυψη της κυβερνητικής συμφωνίας με την αμερικανική πολυεθνική Palantir Technologies, συνεργάτιδα μυστικών υπηρεσιών και ειδική στην «εξόρυξη» και διαχείριση προσωπικών δεδομένων, μας εισάγει στη σκοτεινή δυστοπία της επιτήρησης.
Γιατί, άραγε, η κυβέρνηση χρειάζεται τον σκιώδη κολοσσό για να επεξεργαστεί στοιχεία ανάλυσης της πανδημίας που θα μπορούσε να διαχειριστεί ακόμα και μια ελληνική νεοφυής εταιρεία; Αν τα στοιχεία που διατίθενται στην Palantir είναι ανώνυμα, άοσμα και άγευστα, γιατί δεν ενημέρωσε εξαρχής τη Βουλή; Και γιατί θεωρεί τη «ρήτρα εμπιστευτικότητας» που απαιτεί μια πολυεθνική σημαντικότερη από την ενημέρωση της κοινής γνώμης;
Ειλικρινά, ευχόμαστε οι απαντήσεις στα ερωτήματα να καθησυχάσουν τους φόβους μας. Το ίδιο ισχύει για τα ερωτήματα που θέτουμε για την πολυδιαφημισμένη επένδυση στην κατασκευή ηλεκτροκίνητων οχημάτων που ανακοινώθηκε χθες και την πλαισίωσε με το θεσμικό κύρος του ο πρωθυπουργός. Προφανώς είναι ευπρόσδεκτη η επένδυση. Αλλά πόσα ξέρουμε για τον επενδυτή που θα διεκδικήσει όχι μόνο φιλοξενία για το εργοστάσιό του, αλλά και ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους;
Αναμένουμε απαντήσεις, με τη βεβαιότητα ότι αυτή η κυβέρνηση δεν θα μας αφήσει να… πλήξουμε ούτε λεπτό.
Πηγή
Author:
