Σε ιδιώτες 16 στρέμματα με… Αγνό σκοπό

Μικρότερο –σε έκταση– αλλά «ΑΓΝΟ»… Βατοπέδι. Τα παλιά «φαντάσματα» απέκτησαν ξανά υπόσταση στη δυτική Θεσσαλονίκη καθώς με μια διάταξη νόμου τον περασμένο Ιούλιο η κυβέρνηση νομιμοποίησε την απόδοση σε τράπεζες και ιδιώτες δημόσιας έκτασης 16 στρεμμάτων εντός οικιστικού ιστού στον Δήμο Παύλου Μελά, ο οποίος ετοιμάζει ήδη προσφυγή στο ΣτΕ προκειμένου να κηρυχθεί αντισυνταγματική η σχετική διάταξη.

Πρόκειται για την προσθήκη στο άρθρο 13 του Ν. 4061/2012 (Α’ 66) με τίτλο «Ειδικά εποικιστικά θέματα» στο οποίο μετά την παρ. 17 του άρθρου 36 προστέθηκε η παράγραφος 18 που διατυπώθηκε ως εξής: «Οι αποφάσεις που εκδόθηκαν σύμφωνα με τις παρ. 1, 3 και 4 του άρθρου 123 του Αγροτικού Κώδικα δεν ανακαλούνται, εφόσον οι ενδιαφερόμενοι πραγματοποίησαν τον σκοπό για τον οποίο εκδόθηκε η απόφαση και παρήλθε εικοσαετία από τον χρόνο μεταγραφής του σχετικού παραχωρητηρίου ή της απόφασης».

Η σχετική προσθήκη πέρασε χωρίς κανείς να καταλάβει τι ακριβώς εννοούσε, πλην του Δήμου Παύλου Μελά που έπιασε το νόημα, διαμαρτυρήθηκε, αλλά τον παρέπεμψαν στον… διάλογο, εννοώντας ότι δεν κατέθεσε τις απόψεις και τα αιτήματά του, τα οποία όμως έχει αναλυτικά καταθέσει με πλήθος εγγράφων από το 2015!

Ιστορικό

Η «Εφ.Συν.» έχει καταγράψει ήδη την υπόθεση από το 2018 (15.2.2018, «Αντιμέτωπος με το “μικρό Βατοπέδι” της δυτικής Θεσσαλονίκης ο Δήμος Παύλου Μελά»), τη διεκδίκηση δηλαδή της έκτασης του πρώην εργοστασίου ΑΓΝΟ το οποίο από το 2000 είναι ένα οικοδομικό κουφάρι και «πέρασε» σε ιδιώτες, πράξη την οποία ο δήμος έχει καταγγείλει ως μη σύννομη αφού η δημόσια έκταση είχε παραχωρηθεί το 1955 στην Ενωση Αγελαδοτροφικών Συνεταιρισμών (ΕΑΣ) με αποφάσεις του υπουργού Γεωργίας (διατάξεις του άρθρου 123 παρ. 1 και 2 και του 193 του Αγροτικού Κώδικα) αποκλειστικά για τον σκοπό της παραχώρησης (στην προκειμένη περίπτωση η παστερίωση και αποθήκευση γάλακτος), χωρίς να δίνει δικαίωμα στον παραχωρησιούχο διάθεσης του παραχωρηθέντος ακινήτου, και με ισχύ για όσο χρόνο το ακίνητο χρησιμοποιείται για τον σκοπό της παραχώρησης.

Στη συνέχεια, και το 1972 ο χώρος χαρακτηρίστηκε κοινόχρηστος (ΦΕΚ 303/Δ/1972) ενώ η υπ’ αριθ. πρωτ. Ε. 675/18-8-1976 αίτηση της ΕΑΣ Θεσσαλονίκης προς τον πρώην Δήμο Σταυρούπολης για τροποποίηση του ισχύοντος ρυμοτομικού σχεδίου (ΦΕΚ 303/Δ/9-11-1972) από χώρο πρασίνου σε οικοδομήσιμο απορρίφθηκε από το τότε δημοτικό συμβούλιο (υπ’ αριθ. 131/79 Απόφασή) για τον λόγο ότι ο χώρος αυτός έχει καθοριστεί από το Διάταγμα του 1972 ως πράσινο το οποίο είναι ζωτικής σημασίας για την περιοχή.

Ας σημειωθεί ότι οι ανεγερθείσες επί της παραχωρηθείσας έκτασης κτιριακές εγκαταστάσεις (πολλές από αυτές παράνομες και αυθαίρετες) χρησιμοποιούνταν για τον σκοπό της παραχώρησης (παστερίωση γάλακτος) και λειτουργούσαν μέχρι περίπου το έτος 1992. Εκτοτε έπαψαν να λειτουργούν, έχουν εγκαταλειφθεί και ουδεμία δραστηριότητα στεγάζουν μέχρι και σήμερα.

Εφόσον λοιπόν η παραχωρηθείσα έκταση δεν χρησιμοποιείται από το έτος 1992 και εφεξής για τον σκοπό για τον οποίο παραχωρήθηκε, πληρώθηκε ο όρος-αίρεση υπό την οποία τελούσε η κυριότητα της ΕΑΣ λόγω μη συμμόρφωσής της στους όρους της παραχώρησης και ειδικότερα λόγω μη λειτουργίας των κτιριακών εγκαταστάσεων για την παστερίωση και αποθήκευση του γάλακτος και άρα αυτή η έκταση (όπως και πολλές άλλες ανά την Ελλάδα!) θα έπρεπε να επιστραφεί στο Δημόσιο και από εκεί ως κοινόχρηστος στον τότε Δήμο Σταυρούπολης. Τούτη η λογική εξέλιξη μπορεί να συμβαίνει αλλού, αλλά όχι στη χώρα όπου κάθε κρίση είναι και μια ευκαιρία…

Εκκαθάριση

Ετσι η έκταση μπήκε στο αποθεματικό του συνεταιρισμού, υποθηκεύεται και εντάσσεται στην εκκαθάριση αυτού όταν η ΑΓΝΟ πτωχεύει. Μεταβιβάζεται πρώτα στην εκκαθαρίστρια Αγροτική Τράπεζα, μετά σε ανώνυμη εταιρεία αυτής και μετά σε ιδιώτες έναντι 6 και πλέον εκατ. ευρώ.

Το 2015 ο Δήμος Παύλου Μελά αιτείται την ανάκληση της αρχικής παραχώρησης λόγω ματαιώσεως του σκοπού της παραχώρησης, ο οποίος και αποτελεί τη νόμιμη προϋπόθεση διατηρήσεώς της ως ισχυρής (ΣΤΕ 3104/2002, ΣΤΕ 4098/2005, ΣΤΕ 2504/2004, ΣΤΕ 2199/2004, ΣΤΕ 840/2007, Γνμ ΝΣΚ 112/2006) αφού το Δημόσιο ουδέποτε απώλεσε τη διοικητική του κυριότητα και ως κοινόχρηστος χώρος επιβάλλεται κατά τον νόμο να περιέλθει στον Δήμο Παύλου Μελά και στους πολίτες του.

Η αλληλογραφία του δήμου με το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης είναι πλούσια, ενώ ο δήμος κατέφυγε επιπλέον στα δικαστήρια αλλά και σε αναφορές στους εισαγγελείς Διαφθοράς Αθηνών, Θεσσαλονίκης και στον Αρειο Πάγο. Ενέργειες που ακόμη δεν τελεσφόρησαν!

Στον Δήμο Παύλου Μελά είναι έξαλλοι με την «τακτοποίηση» υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων, κάνουν λόγο για «αντισυνταγματική και ανήθικη διάταξη με την οποία ξεπουλιέται γη του Δημοσίου που την κρατούν διάφοροι συνεταιρισμοί ή η Αγροτική Τράπεζα ή η Πειραιώς ή άλλοι» και προσφεύγουν στο ΣτΕ επικαλούμενοι τουλάχιστον 9 άρθρα του Συντάγματος (4, 10, 17, 24, 25, 73, 74, 75, 106).

Οπως λέει στην «Εφ.Συν.» ο αντιδήμαρχος Πολεοδομίας του Δήμου Παύλου Μελά, Κώστας Πάντσης, «μετά από πέντε ολόκληρα χρόνια φαρσοκωμωδίας, καθώς επί πέντε χρόνια η αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΑΑΤ στην ουσία αρνούνταν να απαντήσει βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας θετικά στο αίτημα του δήμου (ενώ το έπραξε σε άλλες παρόμοιες ανακλήσεις και υπάρχει πληθώρα νομολογίας του ΣτΕ) και ενώ όλοι οι υπουργοί που πέρασαν από το ΥΠΑΑΤ αυτά τα πέντε χρόνια ενημερώθηκαν από τον δήμο για την υπόθεση, το ΥΠΑΑΤ προχώρησε στην τραγωδία, στο να δημιουργεί αντισυνταγματική, ανήθικη και φωτογραφική διάταξη για να ξεπουληθεί δημόσια γη, περιουσία όλων των πολιτών της χώρας.

Τροποποίηση

»Μάλιστα όλη αυτή η μεθόδευση έγινε τροποποιώντας μνημονιακό νόμο, τον 4061/12, ο οποίος ήρθε για να βάλει σε τάξη και να σταματήσει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Γεννάται το ερώτημα: άραγε οι ΘΕΣΜΟΙ το γνωρίζουν, η τροποποίηση αυτή έχει την έγκρισή τους ή τα πράγματα επανήλθαν στον παλιό καλό καιρό και οι κυβερνώντες δεν υπολογίζουν τίποτα; Αλλο ένα ΒΑΤΟΠΕΔΙ!».

Ερωτηθείς σχετικά με το ποιος φέρει την ευθύνη για τη διάταξη, ο κ. Πάντσης τονίζει ότι «όλοι οι υπουργοί γνώριζαν την υπόθεση και αντί να πράξουν το καθήκον τους φτάσαμε εν έτει 2020 να δημιουργείται φωτογραφική διάταξη στον Ν. 4711/2020 και έναν μήνα μετά με ταχύτητα φωτός να στέλνει έγγραφο το ΥΠΑΑΤ προς τον δήμο με το οποίο, βάσει της νέας διάταξης, ΑΡΝΕΙΤΑΙ την ανάκληση της παραχώρησης! Επέδειξαν τόση σβελτάδα τώρα, ενώ επιδείκνυαν για πέντε χρόνια συμπεριφορά βραδύποδα πριν από τη φωτογραφική διάταξη, όταν η νομοθεσία επέβαλλε να απαντήσουν θετικά στο αίτημα του δήμου.

»Δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα! Μάλιστα κάποιος σύμβουλος παρατρεχάμενος στο ΥΠΑΑΤ είπε ότι ο δήμος δεν έκανε σχόλιο στη διαβούλευση του νόμου! Δηλαδή, ο δήμος μετά από αιτήματα, έγγραφα, γνωμοδοτήσεις δικηγόρων και υπομνήματα, συναντήσεις, συζητήσεις με διευθυντές στο ΥΠΑΑΤ και με υπουργούς, προσφυγή στους εισαγγελείς Διαφθοράς και στον Αρειο Πάγο, όφειλε να γράψει και σχόλιο στη διαβούλευση! Ντροπή!».