Τα σινεμά της Ελλάδας είναι κλειστά μέχρι νεωτέρας – μας λείπουν, ανυπομονούμε να ξανανοίξουν, αλλά προς το παρόν βολευόμαστε με εναλλακτικές για το σπίτι. Παρακάτω πέντε επιλογές γι’ αυτή την εβδομάδα.
«Lara» (Γερμανία, 2019, 98΄)
● σκηνοθεσία: Γιαν-Ολε Γκέρστερ
● ηθοποιοί: Κορίνα Χάρφουχ, Τομ Σίλινγκ
Οι σιωπές είναι το καλύτερο εργαλείο στη νέα, δεύτερη μετά το «Oh Boy» (βραβευμένη και αυτή στο Φεστιβάλ του Κάρλοβι Βάρι), ταινία του Γερμανού Γιαν-Ολε Γκέρστερ, σ’ ένα φιλμ γεμάτο από πιάνο, ψυχαναλυτική δυσφορία και μια συναρπαστική γυναικεία ερμηνεία.
Η Λάρα είναι μια κομψή, συγκροτημένη γυναίκα – σήμερα θα γιορτάσει τα 60ά γενέθλιά της. «Γιορτάσει» είναι ευφημισμός. Το βράδυ ο γιος της, τον οποίο επί χρόνια η ίδια ντρέσαρε για να γίνει πιανίστας, έχει το πρώτο του κονσέρτο σε δική του σύνθεση. Ομως η Λάρα δεν είναι καλεσμένη κι ο Βίκτορ την αποφεύγει στο τηλέφωνο. Σαν ένα μυστήριο της Αγκαθα Κρίστι, χωρίς εμφανές πτώμα, η Λάρα αγοράζει μια εικοσάδα εισιτήρια και τα μοιράζει σε οριακά γνωστούς και αγνώστους. Οταν συγκεντρωθούν όλοι στο ρεσιτάλ, ποια είναι η αποκάλυψη που τους και μας επιφυλάσσει; Ή μήπως την ξέρουμε ήδη;
Ο Γκέρστερ χτίζει την ταινία του πάνω στο πρόσωπο και την ερμηνεία τής (κυρίως θεατρικής και τηλεοπτικής) Κορίνα Χάρφουχ. Σ’ ένα ρόλο που κατεξοχήν θα ταίριαζε γάντι στην Ιζαμπέλ Ιπέρ –όχι μόνο για την αναφορά στη «Δασκάλα του Πιάνου» και για το χαρακτηριστικό χτένισμα και νευρικό περπάτημα– αλλά που η Χάρφουχ ερμηνεύει με εκπληκτική αυτοσυγκράτηση, με ένα διαρκώς μεταλλασσόμενο βλέμμα, με μια ειλικρινή, λες, απορία εάν βλέπει ένα τέρας όταν κοιτάζει τον εαυτό της στον καθρέφτη.
Από την εναρκτήρια σκηνή της, ήδη, η ταινία αποδέχεται ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τη Λάρα – αίσθημα που ενισχύει κάθε φορά που κάποιος παλιός γνωστός της τη ρωτά, λίγο πιο συγκαταβατικά, πιο αμήχανα, αν «νιώθει καλύτερα τώρα». Το φιλμ κρατά όμως ερμητικά κλειστό το μυστήριο της ιστορίας του, όσο παρακολουθεί την ηρωίδα του στην 24ωρη περιπλάνησή της στο Βερολίνο, καδραρισμένη διαρκώς στο κέντρο μιας υπέροχης, αλλά αφιλόξενης για την ίδια, πόλης, με μικρούς σταθμούς που τη φέρνουν λίγο πιο κοντά στον στόχο της, αλλά με έναν υπόγειο πανικό να την κυριεύει σταδιακά και σιωπηλά.
Η επίλυση της ιστορίας, σεναριακά, είναι μεν προβλέψιμη, ή έστω δοσμένη με προφανή τρόπο, όμως καθόλου αυτή η απλότητα δεν χαλά την ένταση της ταινίας, αυτή ακριβώς που, τελικά, ποτέ δεν εκτονώνεται. Σ’ ένα φιλμ που μιλά για τη δειλία απέναντι στην επιτυχία ή την κριτική, με ηρωίδα μια γυναίκα τεντωμένη από τις εσωτερικές συγκρούσεις της ένα χιλιοστό πριν σπάσει, ο Γκέρστερ έχει την πολυπλοκότητα να σκιαγραφήσει τη Λάρα με μια διακριτική συμπάθεια και την ιστορία της με μια τρομακτική οικειότητα.
Βλέπουμε το «Lara» στο e-cinema της StraDa (stradafilms.gr), χωρίς εγγραφή, παρά μόνο με το αντίτιμο της θέασης, σε ένα online virtual release που, ταυτόχρονα, δίνει στους θεατές τη δυνατότητα να ενισχύσουν την κινηματογραφική αίθουσα της επιλογής τους.
«Time» Γκάρετ Μπράντλεϊ (ΗΠΑ, 2020, 81΄)
Η Φοξ κι ο Ρομπ Ριτς γνωρίστηκαν στο σχολείο, ερωτεύτηκαν, παντρεύτηκαν κι έκαναν έξι παιδιά. Ολα στη ζωή τους θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί ομαλά. Αλλά αυτό δεν συνέβη. Σε μια απονενοημένη κίνηση, οι δυο τους αποπειράθηκαν να ληστέψουν μια τράπεζα. Η Φοξ φυλακίστηκε για τριάμισι χρόνια, ο Ρομπ για 60 χρόνια χωρίς αναστολή. Η Φοξ, αποφασιστική κι αήττητη, με το που αποφυλακίζεται αφιερώνει τις επόμενες δύο δεκαετίες της ζωής της/τους στο να καταφέρει να αποφυλακιστεί ο άντρας της. Το ντοκιμαντέρ «Time», μια εκπληκτικά ανθρώπινη διατριβή πάνω και στον εγκλεισμό αλλά και στη σημασία του χρόνου που περνά, βρίσκεται ήδη στις λίστες με τις δεκάδες των καλύτερων ταινιών της χρονιάς από τα πιο έγκυρα μέσα και σωματεία και συγκινεί απρόσμενα κι αφοπλιστικά.
Το «Time» προβάλλεται στο Amazon Prime.
«Ethos» (σειρά 8 επεισοδίων, Τουρκία, 2020)
Κωνσταντινούπολη, σήμερα, άνθρωποι από διαφορετικές κοινωνικές καταβολές συνδέονται με άξονα τους φόβους και τις ελπίδες τους. Με στιλιζαρισμένη σκηνοθεσία, αιχμηρό χιούμορ και μια αξιοθαύμαστη αυτοσυγκράτηση στο δράμα, η τουρκική σειρά αυτή μακράν απέχει από τις γνώριμες σαπουνόπερες, περισσότερο πλησιάζει το εξαιρετικό, μοντέρνο σινεμά της χώρας και καταφέρνει, για τα δεδομένα της τουρκικής ιδιοσυγκρασίας (και κρατικού ελέγχου, φυσικά), ν’ αποδώσει ένα αιχμηρό κι αληθινό πορτρέτο της σύγχρονης ζωής στη γείτονα.
Το «Ethos» προβάλλεται στο Netflix με ελληνικούς υπότιτλους.
«Δονήσεις», (Γουατεμάλα, Γαλλία, Λουξεμβούργο, 2019, 107΄)
● σκηνοθεσία: Χάιρο Μπουσταμάντε
Η νέα ταινία του τολμηρού σκηνοθέτη από τη Γουατεμάλα («Το Ηφαίστειο») καταπιάνεται με την ιδέα τού τι θεωρείται αμαρτία και τιμωρία. Ο 40χρονος Πάμπλο είναι σύζυγος, πατέρας κι Ευαγγελικός εφημέριος. Οταν ο Πάμπλο αποκαλύψει τον έρωτά του για τον Φρανσίσκο, τα γρανάζια της ενοχής θα μπουν σε μια καταστροφική τροχιά. Σκληρός ρεαλισμός με νότες υπαρξιακού μύθου.
Οι «Δονήσεις» προβάλλονται στο Cinobo.
Επιτέλους, Χριστούγεννα!
Εάν αυτό που χρειάζεστε, ακόμα περισσότερο φέτος, για τις γιορτές είναι μια λίστα με γνώριμες, feelgood, ταινίες του καναπέ και της ζεστασιάς, το Vodafone TV προέβλεψε και σχεδίασε το πακέτο «Επιτέλους Χριστούγεννα», γεμάτο αγαπημένες ταινίες, πολλές από τις οποίες μπορεί κανείς να δει μόνο με online εγγραφή, χωρίς αποκωδικοποιητή. «Μια βραδιά στο Νότινγκ Χιλ», «The Holiday», «Love Actually» και άλλα υπέροχα και… καθησυχαστικά.
Πηγή
Author: Λήδα Γαλανού
