Το βιβλίο-αφιέρωμα 100 σελίδων που θα κυκλοφορήσει με την «Εφημερίδα των Συντακτών»
Μια πλούσια έκδοση 100 σελίδων της «Εφ.Συν.» για τον στιχουργό Αλκη Αλκαίο στο φύλλο του ερχόμενου Σαββατοκύριακου ● Γράφουν συνεργάτες και φίλοι του από το σύνολο της διαδρομής του στο ελληνικό τραγούδι ● Χειρόγραφοι στίχοι του για πρώτη φορά στη δημοσιότητα.
Ο Αλκης Αλκαίος έφυγε από τη ζωή στις 10 Δεκεμβρίου του 2012. Μέχρι τότε ελάχιστα πράγματα γνωρίζαμε για τη ζωή του. Από τις μετέπειτα αφηγήσεις, κυρίως του Θάνου Μικρούτσικου και του Μίλτου Πασχαλίδη, άρχισε να σχηματίζεται το περίγραμμά του. Μάθαμε πως η υγεία του καταστράφηκε ύστερα από βασανιστήρια που υπέστη στη χούντα. Θα πει κάποιος: «Και γιατί εγώ πρέπει να ξέρω ως ακροατής τα βιώματα του δημιουργού;». Η αλήθεια είναι πως κανονικά δεν θα έπρεπε να μας αφορά η κρυμμένη ιστορία πίσω απ’ το τραγούδι. Αλλά όπως και να το κάνουμε η λέξη «σιωπή», στη «Ρόζα», αποκτά άλλη βαρύτητα όταν μιλάμε για έναν άνθρωπο που πλήρωσε τη σιωπή του με τη ζωή του.
Τα πιο πολλά τραγούδια του ο Αλκαίος τα έγραψε με το άλλο του μισό στη μουσική, τον Θάνο Μικρούτσικο. Και φυσικά ο Μικρούτσικος ήταν ο πρώτος που προσέγγισα για αυτό το βιβλίο-αφιέρωμα 100 σελίδων που φτιάξαμε και θα κυκλοφορήσει με την «Εφημερίδα των Συντακτών» του επόμενου Σαββατοκύριακου. Τον Θάνο Μικρούτσικο, λοιπόν, αλλά δυστυχώς δεν προλάβαμε. Ο ίδιος όμως είχε τοποθετηθεί έγκαιρα, πλήρως και επί της ουσίας για τον Αλκαίο.
Η σύζυγός του, Μαρία Παπαγιάννη, μου παραχώρησε κάποιες από αυτές τις τοποθετήσεις του και φυσικά τις συμπεριέλαβα στην έκδοση. Εξάλλου, ένα αφιέρωμα στον Αλκαίο χωρίς τον Μικρούτσικο θα ήταν εξ ορισμού ελλιπές. Παρ’ όλα αυτά σκοπός της συγκεκριμένης έκδοσης ήταν κατά βάση να μιλήσουν όλοι εκείνοι οι οποίοι βρέθηκαν κοντά του ως συνεργάτες και φίλοι, αλλά μέχρι τώρα δεν είχαν μιλήσει για τον ποιητή.
Αναλυτικά συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά): ο Μανώλης Ανδρουλιδάκης, ο Βαγγέλης Βελώνιας, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Χρήστος Θηβαίος, η Μαρία Θωίδου, ο Κώστας Θωμαΐδης, ο Οδυσσέας Ιωάννου, η Λιζέτα Καλημέρη, η Μελίνα Κανά, ο Δημήτρης Κανέλλος, ο Μίλτος Καρατζάς, ο Χάρης Κατσιμίχας, η Φωτεινή Λαμπρίδη, ο Δημήτρης Λέντζος, ο Μανώλης Λιδάκης, ο Πέτρος Μάλαμας, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Μανώλης Μητσιάς, το συγκρότημα «Αρμός», ο Απόστολος Μπουλασίκης, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, ο Θύμιος Παπαδόπουλος, ο Μίλτος Πασχαλίδης, ο Μπάμπης Στόκας, ο Δημήτρης Ψαρράς και οι Social Waste. Ιδιαίτερα τιμητική είναι και η συμμετοχή των δύο στενών φίλων του Αλκη Αλκαίου, του Ηλία Γεράκη και του Σταύρου Δούμα. Χωρίς τη βοήθειά τους η έκδοση αυτή θα ήταν πολύ διαφορετική.
Επίσης συμμετέχουν ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας, η Μάρω Δούκα και η οικογένεια του Μάριου Τόκα. Τους αναφέρω ξεχωριστά και τους ευχαριστώ διπλά, διότι, εκτός των άλλων, άνοιξαν το αρχείο τους και μοιράστηκαν σε αυτό το αφιέρωμα χειρόγραφους στίχους του Αλκη Αλκαίου. Χειρόγραφα από το προσωπικό του αρχείο παραχώρησε και ο Ηλίας Γεράκης. Αξίζει να σημειωθεί πως μιλάμε για κάποια από τα χειρόγραφα που ταξίδεψαν μέχρι τη Μόσχα και επρόκειτο να μελοποιηθούν από τον Μάνο Λοΐζο. Ο Λοΐζος, δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή πριν τα μελοποιήσει. Τα τραγούδια αυτά τελικά τα γνωρίσαμε μέσα από τις μελοποιήσεις του Θάνου Μικρούτσικου.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι αλλαγές στις οποίες προέβη ο Αλκαίος στο μεσοδιάστημα. Μετά το 1986 η υγεία του χειροτέρεψε. Αν κάποιος τοποθετήσει τα τεκμήρια αυτά με χρονολογική σειρά, θα δει πώς αλλάζει ο γραφικός του χαρακτήρας καθώς επιδεινώνεται η υγεία του. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως είναι ηρωικό ένας άνθρωπος που δυσκολεύεται να σταθεί στα πόδια του, που δυσκολεύεται να κρατήσει τον στυλό, να δίνει ώς το τέλος της ζωής του στίχους, γραμμένους στο χέρι.
Εδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις. Ολες την περίοδο της κυκλοφορίας του «Εμπάργκο». Η μοναδική τηλεοπτική του παρουσία έγινε το 1990. Αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις του αναδημοσιεύονται στη συγκεκριμένη έκδοση της «Εφ.Συν.». Ο Αλκαίος επέλεγε να εκφράζεται μόνο μέσα από τα γραπτά του.
Πρόσεξε τις λέξεις του όσο κανείς άλλος. Δεν είναι τυχαίο πως το έργο του έχει μελετηθεί περισσότερο από οποιουδήποτε άλλου στιχουργού. Επέλεξα να συμπεριλάβω στο αφιέρωμα το κείμενο της Μαρίας Γεωργιάδου με τίτλο «Τα μότο ως διακείμενα στο έργο του Αλκη Αλκαίου», διότι νιώθω ότι ο Αλκαίος μπορεί να παρέμεινε όλα αυτά τα χρόνια μακριά από τον δημόσιο διάλογο, συνομίλησε ωστόσο, μέσω του έργου του, με όλους όσους αγάπησε.
Τυγχάνει η κυκλοφορία να συμπίπτει με μια πολύ ιδιαίτερη συγκυρία που, κατά μία έννοια, καθιστά επίκαιρο τον λόγο για τον οποίο στήθηκε όλο αυτό το εγχείρημα. Διότι η άποψη πως άλλο πράγμα ο καλλιτέχνης και άλλο το έργο του, στον απόηχο όλων αυτών των ανατριχιαστικών αποκαλύψεων που γίνονται καθημερινά, δείχνει να μη λειτουργεί στην πράξη. Στην ερώτηση λοιπόν «γιατί τον Αλκαίο;», απαντώ ότι στον Αλκαίο δεν χρειάζεται να απομονώσεις το έργο από τη στάση ζωής· γιατί ξέρεις ότι εκεί που ψάχνεις μόνο φως μπορείς να βρεις.
Πηγή
Author:
