Η Έιμπαρ, βασκική ομάδα υπό τη θαλπωρή παγκόσμιας στήριξης, επανήλθε, ξέρει, αν αποκτήσει τη –δυσθεώρητη για την ιδιοσυγκρασία της– σταθερότητα πως μπορεί να διακριθεί φέτος, αλλά…
Συμπεράναμε μετά από πολύωρη συζήτηση με τη βασκική κωμόπολη της Βόρειας Ισπανίας πως, κατά το κοινώς λεγόμενο, δεν νοιάζονται και τόσο να αλλάξουν χαρακτήρα και να γίνουν μελλοντικά ομάδα διεκδικήτρια κορυφής. Τόσο επειδή αυτό προϋποθέτει υλικοτεχνική, γενικότερα οικονομική, ευρωστία μακριά από τις σταθερές της τοπικής κοινωνίας…
Όσο και επειδή –αλήθεια λέμε όσο κι αν ηχεί αναχρονιστικό– ο επαγγελματισμός της ενασχόλησης με το ποδόσφαιρο, πόσο μάλλον στη στυγνή μορφή του, αντιτίθεται στην τοπική κοσμοθεωρία, συνώνυμη της παράδοσης που διαφυλάττει σαν κόρη οφθαλμού η μικρή πόλη στην κοιλάδα του ποταμού Έγο!
Ηχούν εξιδανίκευση όλα όσα μόλις διαβάσατε, αλλά οι ενστικτώδεις ενστάσεις σας για τον λυρικό μανδύα που ήδη επενδύει την αρχική αναφορά μας, θα εκτονωθούν! Μόλις μάθετε πως η επονομαζόμενη «Villa Armera», ελληνιστί «πόλη των όπλων», η κωμόπολη-έδρα του Έιμπαρ, συνιστά κλειστό κύκλο, έχει πληθυσμό μόλις 27.000 κατοίκους.
Οι περισσότεροι εργάζονται σε βιομηχανικές μονάδες ή εργαστήρια που σμιλεύουν τον σίδηρο. Το ισχυρό μέταλλο δηλαδή και «η σχέση μας με τον σίδηρο, η πάλη μαζί του που καταλήγει σε αρμονική συνύπαρξη για να τον πλάσουμε χρήσιμο βοήθημα, διαμορφώνει τον τοπικό λιτό, όσο και δυναμικό χαρακτήρα μας στη συμπεριφορά, γενικότερα τις επιλογές μας», μας διαμήνυσε ο Αρτούρο Εμπάγκο, μέλος του δημοτικού συμβουλίου της «πόλης των όπλων».
Το προσωνύμιο της ομάδας πώς θα μπορούσε να διαφέρει; «Οι πιστολάδες» είναι η Έιμπάρ και σε όλες τις εποχές, από το 1940 (έτος ίδρυσης της ομάδας) μέχρι σήμερα οι οπαδοί έχουν βασικά συνθήματα απ την εξέδρα με ευθείες ή έμμεσες πλην σαφείς αναφορές στον σίδηρο και την αντανάκλαση της ισχύος του στον αγωνιστικό χώρο. Το υπέδαφος της περιοχής παρέχει άφθονο μετάλλευμα-πρώτη ύλη.
«Η ενασχόληση-πάλη με το σκληρό μέταλλο θρέφει περηφάνια» είπαμε σε υπάλληλο της τοπικής Δημοτικής αρχής, «μπράβο σου, ναι ο σίδηρος που τον δούλευαν και οι παππούδες ,οι γονείς μας, σου δίνει δύναμη, περηφάνια ότι κάτι σημαντικό κατάφερες!».
Η ίδια στάση ζωής λειτουργεί και ως εξήγηση της έλξης που, παρά την αγωνιστική ταπεινότητά της, ασκεί παγκοσμίως (καλά διαβάσατε!) η ομάδα της Έιμπαρ! Αριθμεί 10.000 μετόχους από 69 χώρες! Όταν έκλεισε το τηλέφωνο της επικοινωνίας με τη βασκική πόλη, είπαμε στον αέρα «μπράβο σας!» για τη γνησιότητα που λάβαμε!
Αφορμή για την ακριβή εμπειρία της επικοινωνίας με το Έιμπαρ ήταν η πρώτη νίκη στην έδρα της (2-0 τη Γρανάδα με ισάριθμα γκολ του Μπράιαν Χίλ) μετά από τρεις ισοπαλίες και τρεις ήττες.
Η έδρα της; Το γήπεδο «Ιπουρούα», χωρητικότητας μόλις 7.000 θεατών, άλλη μια αίσθηση, αν όχι απόδειξη, της ισχυρής προσωπικής σχέσης οπαδών-ομάδας! Βρίσκεται ακριβώς στην μέση της βαθμολογίας (11η σε 20 ομάδες), ο προπονητής Χοσέ Λουΐς Μεντιλίμπαρ είπε «ήταν εμφάνιση με προοπτική»… Οι παίκτες της φορούν φανέλες με μπλε-κόκκινες ρίγες, ήταν το δώρο της Μπαρτσελόνα όταν (1940) ιδρύθηκε η Έιμπαρ, να γιατί οι δυο ομάδες έχουν ομόχρωμες εμφανίσεις…
Ούτως ή άλλως, Βάσκοι (Έιμπαρ) και Καταλανοί (Μπαρτσελόνα), ιστορικά σε πολιτικό, γενικότερα κοινωνικό επίπεδο αναμετρώνται με το κεντρικό κράτος της Μαδρίτης…
Πηγή
Author: Σπύρος Τσάμης
