Οι δεκαετίες θα διαστέλλονται και θα συστέλλονται συνάμα

Μοιραστειτε το

Η κυβερνητική ηγετική ομάδα και οι άνθρωποι που επηρεάζει σε διάφορα πόστα είτε του κρατικού μηχανισμού είτε αλλού, προχωράνε στη φυσική εξόντωση του απεργού πείνας…

«Η εξουσία δίνεται μόνο σ’ αυτούς που τολμούν και σκύβουν για να την πάρουν» 
(Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

Εδώ που έχει φτάσει η κατάσταση με την απεργία πείνας του Δημήτρη Κουφοντίνα πιστεύω πως όποιος δημοσιολογεί σχετικώς οφείλει να μιλάει μονάχα την κοφτερή γλώσσα της αλήθειας, αφήνοντας στην άκρη κάθε υπεκφυγή ή οποιαδήποτε πλάγια προσέγγιση. Στα πολύ κρίσιμα και στα πολύ σοβαρά ζητήματα κάθε ένας και κάθε μία που σέβεται τον εαυτό του/της oφείλει όταν μιλάει να έχει επιστρατεύσει τις πιο ειλικρινείς πτυχές του είναι του/της…

Πάμε, λοιπόν, παρακάτω. Στο συγκεκριμένο κείμενο θα εστιάσουμε στη μία πλευρά: σε αυτήν που κρατάει ενεστωτικώς τα ηνία της άσκησης της κυβερνητικής εξουσίας. Για τον απεργό πείνας θα τα πούμε άλλη φορά, αλλά έτσι και αλλιώς -κατά γενική ομολογία- ο Δημήτρης Κουφοντίνας ήδη πέτυχε σε μία πολύ δύσκολη εποχή ο αγώνας για τον κομμουνισμό να γίνεται από εδώ και πέρα με το όνομά του σε αρκετά περίοπτη θέση…

Η οικογένεια που πήρε στα χέρια της το κόμμα της ΝΔ, εκμεταλλευόμενη τις συνεχείς ήττες των προηγούμενων αρχηγών από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι αυτή που ορίζει εδώ και ορισμένα χρόνια όλες τις κατευθυντήριες οδούς της πολιτικής στόχευσης της ΝΔ. Επομένως, πρωτίστως η ίδια πρέπει να αντιλαμβάνεται ως θεμιτή κάθε πολιτικής υφής κριτική που της γίνεται, δίχως αυτή η κριτική να ξεφεύγει από κάποια όρια. Στη διαρκή παρουσία της στα πολιτικά πράγματα της χώρας, που πλέον μετράει πάνω από έξι δεκαετίες, έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε κάποια κομβικά σημεία της ελληνικής ιστορίας. Που χωράνε πολλή συζήτηση και εγείρουν αρκετές αρνητικές προσεγγίσεις…

Κάποτε έλαβε χώρα η αποστασία του 1965 και οδηγήθηκε με μαθηματική ακρίβεια η χώρα στη δικτατορία των συνταγματαρχών. Τελικό αποτέλεσμα; Σε μάκρος χρόνου, μεγάλο κομμάτι του ελληνικού κοινωνικού σώματος ριζοσπαστικοποιήθηκε και έφτασε στις αρχές του 1980 η Ελλάδα να θεωρείται μία ιδιόμορφη νησίδα έντονης αριστερόστροφης διάχυσης, σε βαθμό που πολλά πράγματα για μερίδες του ντόπιου κεφαλαίου, αλλά και για διάφορους ξένους πάτρωνες, να μοιάζουν δύσκολα… Ορισμένα κέντρα και παράκεντρα ακόμα πασχίζουν να πάρουν την εκδίκησή τους από τον ελληνικό λαό, που για πολλά χρόνια ορθώνει το ανάστημά του με διάφορες μορφές…

Στο τέλος εκείνης της απίστευτης δεκαετίας, δυστυχώς και με τη (λανθασμένη και κατά την προσωπική μου άποψη, και εκ του αποτελέσματος) αρωγή της ηγεσίας της τότε εγχώριας αριστεράς, επιδιώχθηκε η καταβαράθρωση του ΠΑΣΟΚ που είχε προλάβει να ριζώσει για τα καλά σε σημαντικό κομμάτι του εγχώριου κοινωνικού σώματος. Το βασικό μέσο ήταν η σκανδαλολογία, όλο αυτό το πλέγμα που ορίστηκε ως το «βρώμικο 89», και το οποίο κορυφώθηκε με την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου σε Ειδικό Δικαστήριο. Το τελικό αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ επέστρεψε στην εξουσία με ποσοστό σχεδόν 47%, για να εδραιωθεί εκεί για έντεκα συναπτά χρόνια… 

Στο σήμερα επιχειρείται να κλείσει ένας ανοιχτός, βαρύς και παραφορτωμένος…, λογαριασμός με το παρελθόν και πιο συγκεκριμένα με το μέλος της οργάνωσης 17Ν Δημήτρη Κουφοντίνα. Η κυβερνητική ηγετική ομάδα και οι άνθρωποι που επηρεάζει σε διάφορα πόστα είτε του κρατικού μηχανισμού είτε αλλού, προχωράνε στη φυσική εξόντωση του απεργού πείνας, μην επιτρέποντάς του να εκτίσει την ποινή του στο σωφρονιστικό κατάστημα που ορίζει ο ίδιος ο νόμος τους…

Το τελικό αποτέλεσμα και σε αυτήν την περίπτωση, ανεξάρτητα από το είδος της έκβασης της απεργίας, θα φανεί σε μάκρος χρόνου. Γιατί είτε πάθει κάτι σοβαρό ο απεργός πείνας είτε όχι, ο χρόνος θα μετράει διαφορετικά και οι δεκαετίες θα διαστέλλονται και θα συστέλλονται συνάμα… Το θρίλερ των ημερών δεν θα ξεχαστεί εύκολα, ακόμα και από κάποιους πιο ουδέτερους παρατηρητές των δρώμενων…

Στην αστική πολιτική υπάρχουν εκείνοι που πράττουν με γνώμονα να αναγνωριστεί μελλοντικά το έργο και η παρακαταθήκη τους, να αφήσουν σχετικά καλή υστεροφημία, και να αποτελέσουν παράδειγμα προς μίμηση στα χρόνια που θα ακολουθήσουν για την προσφορά τους στο συλλογικό καλό. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, φερ΄ειπείν, μάλλον έχει καταχωρηθεί αυτοδικαίως ως ένας από αυτούς…

Υπάρχουν και εκείνοι που έρχονται με μόνο σκοπό να εφαρμόσουν τα βασικά πλάνα της πολιτικής τους φαρέτρας, δίχως να υπολογίζουν την κοινή λογική, τη δημοκρατική ευταξία, τις μαζικές αντιδράσεις, ακόμα και την ηθικοπλαστική υπόσταση κάποιων κομβικών ενεργειών τους. Φαινομενικά αταλάντευτα, αλλά στην ουσία άτσαλα και υποθηκεύοντας και το ίδιο το δικό τους πολιτικό μέλλον. Όσο πιο εχθρική για την κοινωνία είναι αυτή η πολιτική, τόσο πιο πολύ εξαναγκάζονται να υιοθετήσουν οι εκφραστές της το προφίλ του άτεγκτου.    

Βέβαια, ο σοφός λαός μας ξέρει κάτι πολύ καλά. Οι πιο «παράξενες» δουλειές θέλουν τα πιο «παράξενα» εργαλεία. Ας είναι. Τα μεγάλα λάθη ανοίγουν μεγαλύτερες πληγές και μέτωπα από αυτά που ορέγονται να κλείσουν… Αυτά όλα θυμίζουν έναν ομόκεντρο κύκλο, που δίνει το δικό του στίγμα στα δρώμενα. Και αν κάποιοι επικαλεστούν το επιχείρημα πως κάποια πράγματα γίνονται για το χατίρι του νεοφιλελευθερισμού και της έννομης τάξης, εγώ θα αρκεστώ να πω αυτό που είχε πει κάποτε ο μεγάλος κομμουνιστής Φιντέλ Κάστρο (μεγάλος σύμφωνα και με το γνωστό ρητό του Λάο Τσε για τις διαβαθμίσεις των ηγεσιών…): «Χωρίς την εξουσία, οι ιδεολογίες δεν μπορούν να εφαρμοστούν. Με την εξουσία, σπάνια επιβιώνουν».

Και για να μπούμε λίγο και σε μία ουσιαστική πτυχή της υπόθεσης, στην οποία νομίζω δεν στέκονται -κακώς-πολλοί: πόσο σίγουροι μπορεί να είμαστε ότι είναι σε σύμφωνη γνώμη όλου του κυβερνώντος κόμματος αυτό που γίνεται με τον Δημήτρη Κουφοντίνα; Ρώτησε, άραγε, η ηγετική ομάδα του συγκεκριμένου κόμματος αν έχουν όλα τα στελέχη της κυβερνώσας παράταξης (ανώτερα, μεσαία, κατώτερα) την όρεξη να μπουν σε ένα τέτοιο μακροχρόνιο λούκι για το χούι αυτών που σήμερα έχουν το κόμμα και ενδεχομένως αύριο να μην το έχουν;

Προσοχή, μην παρεξηγηθώ. Δεν το πάω πονηρά, για να δημιουργήσω εντυπώσεις και καλά για θέμα εσωτερικής συνοχής. Πραγματικά απορώ με το τράβηγμα του σκοινιού από την πλευρά της ηγεσίας της κυβέρνησης, γιατί υποπτεύομαι πως τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως θα τα ήθελαν. Θα μου πει κάποιος και θα έχει κάθε δίκιο: εσένα σε έπιασε πρεμούρα για το καλό της ΝΔ; Ε, θα είμαι ειλικρινής. Όχι. Έχω άλλες προτιμήσεις, γούστα και φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Αλλά, να, είναι τόσο ακατανόητη η επιλεγόμενη στάση που βάζει κι όλους εμάς σε μία τέτοια πέραν του δέοντος εύλογη περίσκεψη…

Πηγή
Author:

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...