Αυτό το πράμα, που, άμα τους πατήσεις τον κάλο (που δεν φταις εσύ που τον έχουν φυσικά, ούτε για το πού τον έχουν φταις), τότε θυμούνται και ανθρώπινα δικαιώματα και νομικές οδούς και ελευθερίες και δεν συμμαζεύεται, πραγματικά με εκπλήσσει. Κάθε φορά με εκπλήσσει όμως.
Διαπόμπευσε ολάκερος υπουργός (του τότε ΠΑΣΟΚ) δεκάδες γυναίκες ως πόρνες και οροθετικές, αλλά όταν μπλέχτηκε τ’ ονοματάκι του σε σκανδαλάρες, τότε σήκωσε γη και ουρανό για τα δικαιώματά του και τις ασυλίες τους και δεν συμμαζεύεται όμως! Βγαίνουν στα κανάλια και δεν βάζουν γλώσσα μέσα δημοσιογράφοι που θεωρούν ότι έχουν το ακαταλόγιστο και μιλάνε και τι δεν λένε, Παναγία μου: φασίστες όσοι πάνε στις συγκεντρώσεις εναντίον φασιστών, φασίστες όσοι προβληματίζονται για τις μάσκες (έτσι συλλήβδην, όλοι μαζί!), φασίστες οι δώθε, φασίστες οι κείθε και σαν φάνε το «μπουγέλο τους», τότε χαρακτηρίζουν φασίστες και όσους τόλμησαν να σχολιάσουν την κριτική τους.
Κάτι δεν καταλαβαίνω, κάπως έχω μπερδευτεί, ποιος τη λύση θα μου δώσει, ποιος θα ξέρει να μου πει… Τα κανάλια! Αυτά ξέρουν.
Το αυτό και συνέβη. Το Σάββατο. Τρεις μέρες μετά την απόφαση. Τρεις μέρες μετά τα χημικά. Το Σάββατο, το Mega είχε αφιέρωμα στον Πλούταρχο. Εκείνον που έλεγε «εγώ προσωπικά τα σλογκανάκια του στιλ “ακραία Δεξιά” ή “ακραία Αριστερά” που χρησιμοποιούν κάποιοι για να εκφοβίσουν, τα ακούω βερεσέ. Εγώ αν αυτά τα κόμματα (σ.σ.: Χ.Α.) διαχειριστούν με σωστό τρόπο και σεβασμό τα προβλήματα των Ελλήνων, είμαι ο πρώτος που θα τα ψηφίσει». Και τι τραγουδούσε; Πουλόπουλο. Τον πλέον σημαντικό και πραγματικά ταπεινό τραγουδιστή. Χρειάζεται να πω κι άλλα;
Πηγή
Author: Νόρα Ράλλη
