Συγκλονιστικά είναι τα όσα περιέγραψε στο Mega η Σοφία Μπεκατώρου για τον βιασμό της από υψηλόβαθμο στέλεχος της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας, αλλά και το βάρος που κουβαλούσε μέσα της έκτοτε.
Η Ολυμπιονίκης αφηγήθηκε ότι όλα συνέβησαν ένα βράδυ που μαζί με την υπόλοιπη ομάδα είχαν βγει έξω για να γιορτάσουν την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϊ και ότι ο άνθρωπος που τελικά τη βίασε μέχρι τότε ήταν ο μόνος που φαινόταν ότι δεν ήταν κακοπροαίρετος και τους βοηθούσε στην επίλυση διάφορων θεμάτων μιλώντας στον πρόεδρο της ομοσπονδίας.
«Επειδή μέχρι τότε είχαμε πάρα πολύ πόλεμο από την ομοσπονδία, υπήρχαν παράγοντες που μας είχαν εκφοβίσει. Σε διάφορες συναντήσεις με την Ομοσπονδία εμένα προσωπικά μου είχαν επιτεθεί, μου έλεγαν ότι είμαι ένα τίποτα, ότι δεν θα μπορέσω να φέρω καμία διάκριση και ότι δεν περιμένανε τίποτα από μένα.Εγώ αγνοώντας το αυτό, συνεχίζαμε με την Αιμιλία κανονικά τη δουλειά μας, προσπαθώντας να έχουμε μια πολύ καλή επίδοση. Ένας εκ των παραγόντων της ομοσπονδίας ήταν πιο φιλικός και σε αυτόν είχαμε στρέψει όλες μας τις ελπίδες γιατί θεωρούσαμε ότι μπορούσε να υπερασπίσει τα δικά μας τα δικαιώματα. Γιατί κάθε φορά που πηγαίναμε στην ομοσπονδία έπρεπε να διαπραγματευτούμε για πράγματα που είχαμε κάθε δικαίωμα να λάβουμε, όπως αυτό ήταν το να πάμε σε κάποια ταξίδια, να εκπροσωπήσουμε τη χώρα μας, να έχουμε κάποια χρήματα για να μπορέσουμε να πάμε σε αυτές τις αποστολές και φυσικά να έχουμε και κάποια υλικά γιατί το άθλημα της ιστιοπλοΐας είναι τεχνικό. Μέχρι τότε νομίζαμε ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν με το μέρος μας. Ήταν ο μοναδικός ο οποίος φαινόταν ότι δεν ήταν κακοπροαίρετος. Σιγά σιγά αναπτύχθηκε μια πιο φιλική σχέση και όταν είχαμε κάποια προβλήματα μαζί με την Αιμιλία μιλάγαμε περισσότερο μαζί του, γιατί αυτός μας εκπροσωπούσε μετά στον πρόεδρο, μίλαγε για εμάς και κάπως λυνόντουσαν τα θέματα», είπε μεταξύ άλλων.
Περνώντας στο επίμαχο βράδυ και την έξοδο με όλη την ομάδα είπε: «Εμείς με τον παράγοντα μείναμε τελευταίοι και μιλάγαμε. Εγώ όντας ενθουσιασμένη περίμενα πώς και πώς να μοιραστώ τις εμπειρίες και να πω για τους Ολυμπιακούς που θα πήγαιν στο Σίνδεϊ. Γυρνώντας στο ξενοδοχείο κάποια στιγμή γύρισε και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, έμεινα έκπληκτη. Δεν μπορούσα να καταλάβω από που ξεκίναγε αυτή η συμπεριφορά. Δεν ήξερα τι να κάνω, απομακρύνθηκα. Ήταν και ανηφόρα θυμάμαι, απομακρύνθηκα από κοντά του. Ο ένας στο ένα πεζοδρόμιο, ο άλλος στο άλλο, και συνεχίσαμε προς το κοινό μας ξενοδοχείο.
Μέσα στο ασανσέρ, εγώ έμενα σε πιο πάνω όροφο, κι όταν σταματήσαμε στο δικό του μου λέει: θα έρθεις στο δωμάτιο μου; Του λέω δεν υπάρχει κάποιος λόγος γι’ αυτό. Του είπα καληνύχτα. Μου λέει: έλα, δύο λεπτά να σου μιλήσω. Εγώ φοβισμένη από την προηγούμενη κίνηση, ήμουν πάρα πολύ διστακτική. Μου λέει: έλα μωρέ τώρα, φοβάσαι; Αμέσως με έπιασε το παράπονο. Όχι βέβαια, δεν φοβάμαι. Δεν ήμουν και κανένα κοριτσάκι που δεν είχε προσωπικότητα, θεωρούσα ότι μπορώ να αντεπεξέλθω σε κάθε δυσκολία. Θα πάω», συνέχισε στην αφήγησή της.
«Όταν μπήκα μέσα στην αρχή μιλούσαμε για τους αγώνες. Μετά άρχισε να με πλησιάζει περισσότερο. Εγώ άρχισα να αμύνομαι. Μετά άρχισε να προσπαθεί να με πείσει. Έλα λίγο εδώ, έλα να σου μιλήσω, Με τα πολλά άρχισε να απλώνει τα χέρια του παραπάνω, να με φιλάει, να με ρίχνει στο κρεβάτι. Του λέω: δεν θέλω. Έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα. Δεν θέλω. Προσπάθησα με τον τρόπο μου να του δείξω ότι δεν υπάρχει καθόλου αμοιβαία επιθυμία, ότι δεν υπάρχει συναίνεση. Εκείνος, όμως, προσπαθούσε να με βγάλει τρελή. Όταν κάποιες φορές ήταν πιο άγριος, έβλεπε ότι εγώ απομακρυνόμουν, σταμάταγε. Άφηνε λίγη ώρα να περάσει, ξανά το ίδιο πράγμα. Σηκώθηκα να φύγω: Έλα που πας τώρα; Κάποια στιγμή έτσι όπως ήταν πάνω μου του λέω: δεν μπορώ να το πιστέψω ότι δεν καταλαβαίνεις ότι σου λέω δεν θέλω. Αυτός συνέχισε. Εγώ ήμουν παγωμένη.
Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα εκείνη την ώρα ήταν να αντιδράσω και να τον σπάσω στο ξύλο. Ήξερα όμως ότι αυτός είχε πολύ μεγάλη θέση στην ομοσπονδία και ότι εκείνη την ώρα δεν ήταν κανένας εκεί για να δει, κανένας δεν ήξερε τι συνέβαινε, και όλοι θα λέγανε: «γιατί γύρισες μαζί του πίσω; και δεν έφυγες με τους άλλους μαζί;» Αλλά εγώ δεν ένιωθα κάποιο φόβο. Δεν είχα και κάποιο λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να φοβηθώ να γυρίσω πίσω μόνη μου. Άλλωστε ήμουν πάντα ανεξάρτητη».
Και συνεχίζει για την τραυματική εμπειρία της: «Όταν τελείωσε, συνειδητοποίησα ότι με είχε βιάσει. Ότι, ό,τι κι αν του είπα αυτός δεν σταμάτησε. Όπως κι αν του έδειξα ότι δεν επιθυμώ αυτή την συνεύρεση, αυτός δεν το δέχτηκε. Και τελικά είχα γίνει θύμα.
Σηκώθηκα όταν έφυγε από πάνω μου, έφυγα γρήγορα, ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Η συναθλήτρια μου κοιμόταν. Έκανα μπάνιο, ένιωθα τόσο βρώμικη, ήθελε να φύγει, ήθελα να βγάλω όλη μου τη σάρκα από πάνω μου. Και ένιωθα ντροπιασμένη, πληγωμένη, μόνη, αδικημένη και πολύ θυμωμένη με τον εαυτό μου που δεν είχα βάλει τις φωνές, που δεν τον είχα διώξει χτυπώντας τον με όλη μου τη δύναμη και είχε γίνει όμως. Αυτό είχε γίνει».
«Είχαν τελειώσει οι αγώνες, γυρίζαμε πίσω. Εγώ την άλλη μέρα σχεδόν δεν μπορούσα να μιλήσω. Και όταν αυτό τελείωσε, μετά περάσαν κάποιες ημέρες και στην Αθήνα όσο συνειδητοποιούσα τι μου είχε συμβεί, τόσο χειρότερα ένιωθα», περιγράφει μεταξύ άλλων.
Πηγή
Author:
