Σίγουρα η Ολλανδία είναι μια χώρα που δεν μπορεί να υπερηφανευτεί για τα αποτελέσματα των ενεργειών της για την αντιμετώπιση της πανδημίας.
- Από τον Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Με μισό εκατομμύριο διαπιστωμένα νοσούντες και παραπάνω από 9.000 νεκρούς κατατάσσεται παγκοσμίως στις υψηλότερες θέσεις των πληγεισών από τη νόσο χωρών, σε αναλογία με τον πληθυσμό της.
Άσχετα, όμως, με τα όποια αποτελέσματα, οι αποφάσεις της ολλανδικής κυβέρνησης είχαν μια λογική και μια υπευθυνότητα απέναντι τόσο προς τους πολίτες της όσο και προς τους επιχειρηματίες και τους εργαζομένους της χώρας. Και εκεί υπήρξε και υπάρχει lockdown καθώς και περιορισμοί μετακινήσεων, χωρίς όμως τη γελοιότητα των sms και των εντύπων μετακίνησης, αφού η συνειδητοποίηση της ατομικής ευθύνης δεν καλλιεργήθηκε με αστυνομικά και κατασταλτικά μέτρα, αλλά κυρίως με τη σοβαρή και αξιόπιστη ενημέρωση των πολιτών. Χωρίς δηλαδή τερατολογίες, που κατά κανόνα επιφέρουν τα αντίθετα των επιδιωκομένων αποτελέσματα, αφού αυτές προκαλούν την αντίδραση όχι μόνο «ψεκασμένων» αλλά και καλοπροαίρετων ανθρώπων.
Στην Ολλανδία, λοιπόν, από την 1η Δεκεμβρίου καθιερώνεται η υποχρεωτική χρήση της μάσκας σε όλους τους χώρους. Το μέτρο αυτό, όμως, δεν καθιερώνεται ως σκληρότερο, αλλά ως μια προσπάθεια άρσης άλλων περιορισμών. Συγκεκριμένα, με την καθιέρωση της μασκοφορίας ανοίγουν τα εστιατόρια και επανέρχεται το κανονικό ωράριο στα εμπορικά καταστήματα. Ουσιαστικά, δηλαδή, η μάσκα θα οδηγήσει στη σταδιακή άρση των μέτρων.
«Συμπτωματικά» βεβαίως αυτό συμβαίνει εν όψει της επίσημης έναρξης της εορταστικής περιόδου. Δεν παύει, όμως, η απόφαση αυτή της κυβέρνησης να λειτουργεί παράλληλα και ως ενίσχυση της κρατικής οικονομίας και ως εργαλείο καλλιέργειας της ατομικής ευθύνης των πολιτών.
Στη χώρα μας, αντίθετα, η μασκοφορία λειτουργεί αστυνομοκρατικά, καταπιεστικά. Οι πολίτες αναγκάζονται να μασκοφορούν στις ελάχιστες μετακινήσεις τους στους άδειους δρόμους, ακόμη και στις ερημιές (!), την ίδια στιγμή που σχεδόν όλα τα καταστήματα είναι κλειστά και οι υπηρεσίες υπολειτουργούν. Παράλληλα, η τρομοκρατία που ασκείται από την καθημερινή κρουσματολαγνεία δημοσιογράφων, πολιτικών και λοιμωξιολόγων κάθε άλλο παρά οδηγεί σε κάτι υγιές. Τρομοκρατημένοι και φοβισμένοι άνθρωποι είναι αδύνατο να αντιληφθούν την αναγκαιότητα των στιγμών και να δράσουν υπεύθυνα και αποτελεσματικά.
Όταν λ.χ. ο συντελεστής μετάδοσης σήμερα στον νομό Θεσσαλονίκης είναι κάτω από το 5, αυτό σημαίνει ότι σε περίπου 18.000 βεβαιωμένες περιπτώσεις νοσούντων αντιστοιχούν το πολύ 90.000 νοσούντες στο σύνολο του πληθυσμού. Υπάρχουν δηλαδή άλλοι 1.010.000 που δεν νοσούν! Νοσεί δηλαδή περίπου το 8% του πληθυσμού και δεν νοσεί το 92%! Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να ληφθούν μέτρα ούτε ότι είναι ένα μικρό ποσοστό.
Άλλο είναι αυτό, όμως, και άλλο η κατατρομοκράτηση των πολιτών και ο στιγματισμός της περιοχής ως ένα πανδημικό Τσερνόμπιλ! Και να πει κανείς ότι δεν υπάρχουν επιχειρήματα; Αρκεί να αναδείξει κάποιος την τραγική κατάσταση που επικρατεί στις ΜΕΘ, με την αμείλικτη αναφορά στους αριθμούς, όχι των κλινών αλλά της θνησιμότητας. Σε πρόσφατη έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, με αντικείμενο την ενημέρωση για τον κορονοϊό, οι γιατροί παραδέχτηκαν για πρώτη φορά σε σχετική ερώτησή μου ότι η θνησιμότητα στις ΜΕΘ Covid ξεπερνά το 76%!
Κι αυτό, γιατί ως εκείνη τη στιγμή είχαν εξέλθει από τις ΜΕΘ 1.228 νεκροί και μόλις 392 ζωντανοί! Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να αμφισβητηθεί. Κι όμως, αντί να αξιοποιούνται τέτοιου είδους δεδομένα, χρησιμοποιούνται τερατολογίες, απειλές και πρόστιμα (παρεμπιπτόντως στην Ολλανδία, με τον μέσο μισθό των εργαζομένων να απέχει παρασάγγας από τον ελληνικό, το ανάλογο πρόστιμο είναι μόλις 95 €). Αν κάποιοι θεωρούν ότι με τέτοιες μεθόδους θα έχουν τον πολίτη σύμμαχό τους, είναι γελασμένοι. Το μόνο που θα πετύχουν θα είναι να πλατύνει ακόμη περισσότερο το χάσμα αξιοπιστίας μεταξύ πολιτών και κυβερνήσεων, κάτι που θα δυσκολεύει συνεχώς την όποια από κοινού αντιμετώπιση κάθε είδους κρίσιμων καταστάσεων.
*Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική» [email protected]
Πηγή
Author: Γιάννης Χ. Κουριαννίδης
