Κοιμήθηκε σε ηλικία 64 ετών ο γέροντας Επιφάνιος Μυλοποταμινός αφού πάλεψε γενναία με την επάρατο. Τον συνοδεύουν αποχαιρετιστήριοι χαρακτηρισμοί ως
«αρχιμάγειρα του Αγίου Όρους» ή «γίγαντα του αγιορείτικου μοναχισμού».
Ήταν αυτά και περισσότερα ο Επιφάνιος που μόνο στην επιφάνεια των πραγμάτων δεν έμεινε. Βούτηξε βαθιά κι έγινε πλάστης σαρκικών απολαύσεων όπως το φαγητό και το κρασί. Και διακονούσε το χριστιανικό πνεύμα στο Περιβόλι της Παναγιάς. Για τους περισσότερους αυτά μπορεί να είναι επιβεβαιώσεις διηγήσεων που έχουν ακούσει ή διαβάσει γι’ αυτόν, μπορεί πάλι και να έχουν γευθεί τα μαγειρέματά του, αφού μοιραζόταν την τέχνη του σε δημόσιες εκδηλώσεις.
Αλλά τίποτα δεν μπορεί να συναγωνιστεί την εμπειρία να τον συναντάς στο κελί του. Δεν είναι δυνατό να μεταφερθεί η αίσθηση να έχεις υπάρξει εκεί, ένα απόγευμα, έστω, διότι ο Μυλοπόταμος είναι η πιο ξεχωριστή γωνιά του Όρους, ένας παράδεισος όπως θα μπορούσε να πλάσει η πιο δυνατή φαντασία.
Ο Επιφάνιος βούτηξε ολάκερος μέσα στην αμόλυντη ομορφιά χωρίς να την ταράξει διόλου. Κι αυτό είναι κατόρθωμα από μόνο του, πόσο μάλιστα ότι, επιπλέον, κατάφερνε να την μοιράζεται. Εκείνο το απόγευμα πριν 20 χρόνια να είναι στεναχωρημένος γιατί πριν λίγο μια αγαπημένη του γάτα είχε παλέψει μέσα σε ένα δάσος από βασιλικούς με μια οχιά, ο αίλουρος είχε σκοτώσει το δηλητηριώδες ερπετό αλλά είχε δεχθεί ταυτόχρονα φονικό τσίμπημα και είχε ξεψυχήσει.
Αναστενάζοντας, ντροπαλά, μαγείρεψε στην συντροφιά ένα «φτωχό» δείπνο, μικρόψαρα με άγρια χόρτα με μια σάλτσα που σε έβαζε σε πειρασμό να κολυμπήσεις μέσα της. Συνοδεία βέβαια του Μυλοποταμινού κρασιού του, ξακουστό πια, σερβιρισμένο με τραγανές διηγήσεις σοταρισμένες στο σαρκασμό των ματαιοτήτων, την ιστορία τουκελιού, τα’ αμπέλια και τον Άθω, τα εγκόσμια και υπερκόσμια, την ομορφιά του κόσμου. Και να, αυτή η ανάμνηση, στέκει μέχρι σήμερα όρθια, χωρίς κανένα χρώμα, καμιά μυρωδιά, καμιά γεύση, να έχουν ξεφτίσει. Κι αυτό είναι ένα θαύμα που άφησε η παρουσία του στον κόσμο.
Πηγή
Author: Απόστολος Λυκεσάς