Αν, προ της καταγγελίας Μπεκατώρου, ρωτούσες τους κατόχους θεσμικών, γενικότερα επισήμων, ιδιοτήτων, όσους τώρα ξιφουλκούν κατά του «εξαναγκασμού» ή «παρενόχλησης» όπως πολύ διακριτικά την ονομάζουν… Όταν, λοιπόν, τους ρωτούσες «συμβαίνουν τέτοια κρούσματα σε αθλητικούς, γενικότερα σε κοινόχρηστους χώρους;» έλεγαν: «Αν δεν υπάρξει καταγγελία δεν μπορείς να το πεις!» ή γελούσαν με νόημα που μεταφράζεται «έλα τώρα, δεν ξέρεις τι γίνεται;»…
Η δεύτερη αντίδραση, ισότιμη κατάφασης, είχε τουλάχιστον δόση ειλικρίνειας…
Σοφία Μπεκατώρου, μέσω της εμπειρίας ρεπορτάζ δεκαετιών που μόλις διάβασες, εύχομαι η αντρίκια στάση σου να μην τύχει καπηλείας μόλις κάνει τον κύκλο της η τωρινή περίοδος των καταγγελιών… Καπηλεία σημαίνει όχι η λήψη μέτρων, αυτά υπάρχουν από το Σύνταγμα της χώρας ως τους κανονισμούς λειτουργίας των αθλητικών σωματείων… Καπηλεία του ανδρισμού σου, Σοφία, θα είναι η παράταση της μη εφαρμογής των ίδιων μέτρων-ποινών (ή και βαρύτερων που ίσως θεσπιστούν με αφορμή τα λόγια σου…).
Καπηλεία θα είναι, επίσης, η απουσία βούλησης, κατ’ αρχήν εκ μέρους των επισήμων που σπεύδουν τώρα παρηγορητικά δίπλα σου, για θέσπιση ενός, αρχικά νομικού, πλαισίου για την ανάπλαση της αθλητικής παιδείας στην χώρα μας, απ’ τα σχολεία ως τα κατά τόπους γήπεδα… Άσχετο με την τραυματική εμπειρία σου, ξέρεις, δεν είναι-και-το γεγονός (όχι μόνο αυτό…) πως στην ηθικά ξεπεσμένη χώρα μας κουμάντο στο ποδόσφαιρο μας κάνουν οι πρόεδροι και όχι οι παίκτες και οι προπονητές όπως θα έπρεπε… Ανάπλαση, λοιπόν, τώρα που έσπασε το, γνωστό, απόστημα! Ένα από…
Πηγή
Author: Σπύρος Τσάμης
