Κάθε επιστροφή πρέπει να είναι μακροχρόνια…

Μοιραστειτε το

«Πρωταθλητής είναι αυτός που σηκώνεται όταν δεν μπορεί» (Jack Dempsey)

Ο πρωταθλητισμός (και) στο ποδόσφαιρο είναι κάτι διαφορετικό και σίγουρα κάτι πολύ πιο πολυσύνθετα απαιτητικό από την απλή άθληση και συμμετοχή. Εξυπακούεται πως οι όροι του εγχώριου ανταγωνισμού διαμορφώνουν έναν ιδιότυπο επαγγελματισμό. Αν ψάξεις να βρεις τις αναλογίες παραεργασίας και σωστής λειτουργικότητας στην Ελλάδα, θα συμπεράνεις εύκολα πως η πρώτη περίσταση έχει μεγαλύτερο μερίδιο από αυτό που θα επέτρεπε ένα άτυπο είδος αξιοσύνης. Όμως, η συνθήκη που ορίζει τα ποσοστά ευτυχίας είναι μία: η κατάκτηση της πρώτης θέσης ή όχι…

Η Lady Hope αναρωτιέται: πόσους αφήνει ικανοποιημένους μία σωστή οργανωτική λειτουργία μίας ΠΑΕ χωρίς τίτλους και πόσους φερ΄ ειπείν ένα κατακτημένο Κύπελλο Ελλάδας; Η απάντηση είναι προφανής και άκρως ενδεικτική του εγχώριου τρόπου σκέψης.

Υπάρχει, πάντως, και μία άλλη προσέγγιση. Περισσότερο ορθολογική και λιγότερο πονηρή. Αυτή η λογική λέει πως για να κατακτήσεις τίτλους στο ποδόσφαιρο πρέπει να λειτουργείς σωστά σαν οργανισμός.

Η κατάκτηση του τίτλου του πρωταθλήματος είναι το αποτέλεσμα, η ανταμοιβή, αποδοτικών και κεντραρισμένων κόπων. Πρέπει να μπορείς να είσαι ελκυστικός σε καλούς ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό. Να είσαι η πρώτη επιλογή για την αφρόκρεμα της εγχώριας παραγωγής. Πρέπει ταυτόχρονα να ενισχύεις αυτήν την παραγωγή, και σε υποδομές, και σε ποδοσφαιρική γνώση, και σε ψυχολογία κινήτρων, και σε ατομική ποιότητα.

Να μπορείς να πουλάς σε καλές τιμές δικούς σου παίκτες στις ξένες αγορές. Να σε σέβονται στο ευρωπαϊκό στερέωμα, τόσο οι ομάδες, όσο και οι θεσμοί. Να μπορείς να εκσυγχρονίζεις το αγωνιστικό σου στυλ. Να επενδύεις εύστοχα λογικά χρηματικά ποσά, που σύντομα θα αυξήσουν τα έσοδά σου. Nα προσλαμβάνεις αποδοτικούς υπαλλήλους σε κάθε πόστο. Να εκπέμπεις δυναμισμό και να σε «εκπροσωπούν» τα έργα και όχι οι δικαιολογίες σου. Να παραδειγματίζεις και να οραματίζεσαι…

Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ φαίνεται στο σήμερα, τέλη Γενάρη 2021, πως έμειναν πίσω. Και αυτό προκαλεί εσωτερικούς τριγμούς. Η προσπάθεια της όποιας αντεπίθεσης κηρύξουν κάποια στιγμή δημοσίως, δεν μπορεί να γίνει με τη μέγιστη δυνατή συγκέντρωση. Γιατί, δυστυχώς, πρέπει να (συν)υπάρξει πετυχημένη διαχείριση της εσωτερικής γκρίνιας και αυτό σημαίνει σπατάλη πολύτιμων «πόρων»…

Ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος είναι να ακολουθηθούν όσο περισσότερο γίνεται τα όσα αναγράφονται στην προηγούμενη παράγραφο. Αν δεν υπάρχει η επιθυμία ή ακόμα και η δυνατότητα για κάτι τέτοιο, θα πρέπει αυτό να διακοινωθεί έγκαιρα…

Ο Ολυμπιακός Πειραιώς, με τα δεδομένα του σήμερα, χειρότερος δεν μπορεί να γίνει εύκολα στο άμεσο μέλλον. Επομένως, είναι μονόδρομος αυτές οι δύο ομάδες (η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ) να δημιουργήσουν σοβαρό πλάνο για σταδιακή αντιστροφή της καθοδικής πορείας που πλέον διαγράφουν και έχει πάρει χαμπάρι όλη η ποδοσφαιρική πιάτσα… Το μυστικό είναι να μην αφήσουν τις πίσω σκέψεις, τις ανησυχίες και τα όποια άσχημα αγωνιστικά αποτελέσματα να «μιλήσουν» περισσότερο από τις ίδιες…

Το 2010 ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός πήρε δικαιότατα -και με τη δέουσα αγωνιστική φινέτσα- το νταμπλ, αλλά από τότε δεν έχει σηκώσει κεφάλι. Το 2018 έκοψε πρώτη το νήμα πανάξια μία από τις πιο μαχητικές ΑΕΚ των τελευταίων δεκαετιών. Την επόμενη σεζόν ο ίσως πιο untouchable ΠΑΟΚ της ιστορίας του έφτασε αήττητος στον τίτλο του πρωταθλητή. Η ΑΕΚ από τότε οπισθοχωρεί (έστω και σταδιακά και όχι απότομα, αλλά αυτό δεν αλλάζει τη γενική εικόνα…), ο δε ΠΑΟΚ από το περασμένο καλοκαίρι και μετά έχει περάσει στο στάδιο του οικονομικού ορθολογισμού. Ένα μνημόνιο που διαταράσσει το σημείο ισορροπίας…

Στο σήμερα και ο Παναθηναϊκός προσπαθεί να φτιάξει τους όρους για να περάσει όσο πιο σύντομα γίνεται στην επόμενη μέρα, που θεωρητικά δεν μπορεί παρά να είναι καλύτερη. Αλλά, προς το παρόν, απλά παραμένει στα πιτς. Καλό είναι να προσπαθεί παράλληλα να παραδειγματιστεί από την τροπή που πήραν τα πράγματα στους «κιτρινόμαυρους» της Αθήνας και στους «ασπρόμαυρους» της Θεσσαλονίκης. Κάθε επιστροφή πρέπει να είναι μακροχρόνια… Νέτα σκέτα…

Όλα αυτά, που παραπέμπουν σε ένα είδος «βαλκανοποίησης», λαμβάνουν χώρα την ώρα που ο Ολυμπιακός αρέσκεται να λέει πως «εξευρωπαϊζεται» (δίχως να διαφωνούν πολλοί…). «Όση η διαφορά του Champions League από το Europa Conference League» θα έλεγε με σαρδόνιο τρόπο κάποιος επίδοξος άρχοντας του κυνισμού… Είναι, όμως, έτσι και στην πραγματικότητα; Και αν ναι, για πόσο;

Σε κάθε περίπτωση, για τη Lady Hope, αυτό που έχει ανάγκη περισσότερο και από τις ίδιες τις ομάδες τον ανταγωνισμό και το να μην ανοίξει η ψαλίδα, είναι το ίδιο το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Τα πράγματα έχουν εισέλθει σε ένα πολύ κρίσιμο timing. Αυτό μοιάζει με τούνελ που το φως στην άκρη του θα σηματοδοτήσει ουσιώδεις θετικές προοπτικές και όχι παγερές και αδιάφορες επαναλήψεις, που φθείρουν και «γεμίζουν παράσιτα» την καθημερινότητα ενός club…

Πηγή
Author:

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...