Συγκλονίζει η Ρένα Κουβελιώτη για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει. Στο βιβλίο της με τίτλο «Θα μ΄ αγαπάς όταν δεν θα σε θυμάμαι;» αναφέρεται, με δύναμη ψυχής, στην τη συρρίκνωση εγκεφάλου από την οποία ταλαιπωρείται και το πρόδρομο στάδιο της άνοιας.
‘Όπως εξηγεί και η ίδια όλα ξεκίνησαν το 2015 όταν παρουσιάστηκαν κάποια κενά μνήμης.
«Τα blackout άρχισαν να κυριαρχούν την καθημερινότητά μου. Στη δουλειά με πείραζαν συνάδελφοι όταν ξεχνούσα τα ρεπό μου, ονόματα συνεντευξιαζόμενος και συνεργατών. Τα χρωματιστά αυτοκόλλητα σημειώματα έγιναν ο καλύτερος σύμμαχος μου: Μην ξεχάσω να πληρώσω τη ΔΕΗ, τσακ κόλλημα στην ατζέντα, που πάλευε να μη σκάσει από το χαρτάκια. Μην ξεχάσω να απλώσω τα ρούχα, τσακ κόλλημα στον καθρέφτη του μπάνιου. Μην ξεχάσω να αγοράσω γάλα όταν σχολάσω, τσακ κόλλημα στον υπολογιστή του γραφείου. Λίστες υποχρεώσεων παντού. Κόκκινα λαχανί πορτοκαλί και κίτρινα χαρτάκια έγιναν βήματα της ζωής μου.»
Η δημοσιογράφος διευκρίνισε ότι έγραψε το βιβλίο της ουσιαστικά για τα παιδιά της το 15χρονο γιο της και τη 10χρονη κόρη της.
«Δεν πεθαίνει το σώμα μου, πεθαίνει όμως το μυαλό μου, σιγά, σιγά. Τί αξία έχει η ζωή χωρίς μνήμη; Θα τα ξεχάσω όλα μαζί ή σταδιακά; Δηλαδή θα ξεχάσω ποια είμαι; Τί έχω; Τί θέλω; Τα όνειρά μου; Θα ξεχάσω τα παιδιά μου; Απόγνωση, αγωνία, φόβος και μάχη με το χρόνο. Θα μπορέσω να τους μάθω τη ζωή; Τί να προσέξουν. Τί να αποφύγουν. Να μην να επαναλάβουν τα δικά μου λάθη. Θα προλάβω; Τί περιθώρια έχω; Και τί να τους πω; Επειδή σε λίγο δεν θα σας θυμάμαι πάρτε αυτές τις οδηγίες για τη ζωή σας; Να τα αφήσω σαν Διαθήκη; Μία πολύτιμη Διαθήκη είναι αυτό το βιβλίο», σημειώνει στην Καθημερινή.
Η δημοσιογράφος του Alpha μιλώντας στην εφημερίδα «Τα Νέα» αναφέρθηκε στο πρόβλημα υγείας της, το πως το εντόπισε και τον τρόπο που αντιμετωπίζει μία κρίση της.
«Το κατάλαβα μέσω των κρίσεων που είχα, οι οποίες ευτυχώς διαρκούν πολύ λίγο. Για κάποια λεπτά πέφτει μαύρο. Δεν χάνω τις αισθήσεις μου, αλλά όλα μού είναι άγνωστα, σαν να τα βλέπω πρώτη φορά. Αν τύχει και είμαι στο αυτοκίνητο ανάβω αλάρμ και σταματάω στην άκρη, Ευτυχώς- και δεν μπορώ να γνωρίζω γιατί- θυμάμαι αυτή την κίνηση: να μειώσω ταχύτητα, να πατήσω φρένο και να σταματήσω το αυτοκίνητο. Ίσως λειτουργεί η αίσθηση της αυτοσυντήρησης. Αλλά όλα σβήνουν. Είναι στιγμές που δεν θυμάμαι τίποτα. Ούτε αν είμαι άντρα ή γυναίκα. Κοιτώ τα χέρια μου και έτσι αντιλαμβάνομαι το φύλο μου»
«Είναι μερικά λεπτά που είμαι τελείως μόνη. Δεν υπάρχει ταυτότητα, δεν υπάρχουν συγγενείς, παιδιά, φίλοι, δεν υπάρχει προορισμός δεν υπάρχει παρελθόν. Φοβάμαι πάρα πολύ. Είναι σαν ελεύθερη πτώση που δεν ξέρεις τι υπάρχει από κάτω. Έχω σκεφτεί πολλές φορές ότι αυτή τη μοναξιά βιώνουν και εκείνοι που ανοίγουν την πόρτα του σπιτιού τους και χάνονται. Αυτή η λαθραία ματιά στο συναίσθημά τους είναι τρομακτική», υπογράμμισε η Ρένα Κουβελιώτη.
«Εννοείται οτιδήποτε έχει να κάνει με τα παιδιά μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο για εμένα. Φυσικά δεν θα λυπηθώ αν χάσω τις απογοητεύσεις που έχω ζήσει. Δεν θα ήθελα να αισθανθώ ξανά αρνητικά συναισθήματα. Ναι αυτά θα ήθελα να σβηστούν», τόνισε χαρακτηριστικά η γνωστή δημοσιογράφος.
Πηγή
Author: lamprina
