Ο ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, γιατί αυτό είχε απομείνει πλέον από τη δεινή αυτοκρατορία των Ρωμιών, βρισκόταν υπό την απειλή της ολοκληρωτικής κατάληψης από τους Τούρκους.
- Του Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ. Βασιλείου
Προ των θυρών της κατάληψης της πόλεως τα δύο αδέλφια φιλονικούσαν ποιος θα αναλάβει τον θρόνο, ο Ιωάννης 7ος ή ο αδελφός του Εμμανουήλ 2ος Κομνηνός. Ο Σουλτάνος Μπαγεζίτ, γιος και διάδοχος του Μουράτ Α’ αποφάσισε, άκουσον άκουσον, να «προσφέρει δώρο» την Κωνσταντινούπολη στον Ιωάννη 7ο και όχι στον Εμμανουήλ 2ο τον Κομνηνό.
Ο Εμμανουήλ 2ος έγραψε το περίφημο, με αφορμή την πράξη αυτή του Σουλτάνου Μπαγεζίτ: «Τα δώρα των εχθρών, όπως λέγεται, δεν αποτελούν δώρα. Ένα δώρο πως μπορεί να είναι ποτέ δώρο παρά μόνο όταν ανήκει κατά πρώτον σε εκείνον που δίδει το δώρο και το λιγότερο, σε καμία περίπτωση δεν ανήκει σε εκείνον που το λαμβάνει; Στην περίπτωση αυτή ο δωρεοδότης, όταν προσφέρει ένα δώρο, τότε το αποκτά και εκείνος που το λαμβάνει, με τη σειρά του το χάνει».
Η λογική των λόγων του Εμμανουήλ Κομνηνού στηρίζεται στο γεγονός ότι, ο Σουλτάνος Μπαγεζίτ προσφέρει δώρο την Κωνσταντινούπολη, που δεν του ανήκε, στον αδελφό του Ιωάννη 7ο Κομνηνό για να εγκατασταθεί στο θρόνο της. Προσφέροντάς την, όμως, ο Μπαγεζίτ, ενώ δεν του ανήκε, την καθιστά δική του και ο Ιωάννης αφού την λαμβάνει ως δώρο δεν του ανήκει πλέον. Η Κωνσταντινούπολη, κατά την πράξη των Ρωμιών της Αυτοκρατορίας ήταν αφιερωμένη στην Παναγία. Όλοι, λοιπόν, παίρνουν κάτι που δεν τους ανήκει και στο τέλος αφαιρούν την Κωνσταντινούπολη από την Παναγία.
Αυτό μοιάζει πολύ με τη σημερινή κατάσταση της Αμμοχώστου.
Πηγή
Author: Χάρης Π.
