Εσύ ποιο ρίσκο είσαι διατεθειμένος να πάρεις;

Μοιραστειτε το

Κανονικά δε θα έπρεπε να είναι θέμα συζήτησης. Όχι μόνο το εμβόλιο για τον κορονοϊό, γενικά ο εμβολιασμός θα έπρεπε να είναι υπεράνω συζήτησης. Όμως όσο περνούν τα χρόνια και οι κοινωνίες προοδεύουν έχοντας λύσει μάλλον πολλά από τα θεμελιώδη προβλήματα, ακριβώς επειδή έχουν εφευρεθεί τα εμβόλια, βρίσκουν τον χρόνο και τη διάθεση για σκεπτικισμό και κινήματα αρνητών. Προφανώς αυτά βασίζονται στην ελευθερία που έχουμε να σκεφτόμαστε, να εκφραζόμαστε και να αποφασίζουμε με μια μόνο επισήμανση. Η απόφαση η δική μου δεν μπορεί να δημιουργεί κίνδυνο για τον διπλανό μου, γιατί τότε δε μιλάμε για μια δική μου ελευθερία αλλά για ανευθυνότητα από τη στιγμή που έχω επιλέξει να ζω μέσα στην κοινωνία και δεν είμαι αναχωρητής – ακίνδυνος για τους γύρω μου.

Επειδή πολλοί άνθρωποι δεν  το ‘χουν και πάρα πολύ με το να προσπαθούν να ζήσουν εναρμονισμένοι  σε κανόνες κοινωνικού συνόλου και παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους ή για τα παιδιά τους, αν είναι γονείς, με απολύτως προσωπικά κριτήρια, ας κρίνουμε το εμβόλιο ως ατομική πράξη.

Είμαι 46 ετών, προσεχώς θα μπω στα 47. Δεν είμαι στην  ομάδα υψηλού κινδύνου ούτε ηλικιακά, ούτε από άποψη υγείας, δεν είμαι βέβαια στην πρώτη νιότη μου, δεν έχω και καμιά διάθεση να «αναχωρήσω» από τον μάταιο τούτο κόσμο στα πολύ κοντά. Όταν ξεκίνησε η πανδημία στην χώρα μας κατά την άνοιξη η κουβέντα που δειλά αλλά συχνά άκουγα από άτομα του περιβάλλοντός μου ήταν, «ξέρεις κανέναν που να έχει νοσήσει από covid-19;» Δεν ήξερα, η αλήθεια είναι.

Έχω προσωπικά περάσει από όλα τα στάδια του θεατή της πανδημίας, στην αρχή θεωρούσα, ότι πρόκειται για κάτι όχι ιδιαίτερα σημαντικό και διαφορετικό από την εποχική γρίπη. Έπειτα ανησύχησα στο άκουσμα της πανδημικής αύξησης των κρουσμάτων και των εικόνων από την Ιταλία και την Ισπανία. Μετά φοβήθηκα, όταν τα «κρούσματα», οι «διασωληνωμένοι» και δυστυχώς οι «νεκροί» άρχισαν να αποκτούν ονοματεπώνυμα γνωστά σε μένα, πραγματικοί άνθρωποι που κάποτε γνώρισα και είχα πρόσφατα επαφή με κάποιους από αυτούς. Τέλος πιέστηκα και πιέζομαι ακόμα από τον φόβο και τους περιορισμούς των μέτρων πρόληψης αλλά και τον μεγάλο πια αριθμό συμπολιτών μου που έχασαν τη μάχη μέσα σε λίγες μόνο ημέρες ή και ώρες ή δίνουν άλλη μάχη με τις συνέπειες που τους άφησε η νόσος μετά το εξιτήριο.

Διαβάζω από πολλούς ανθρώπους, που θέλησαν να δημοσιοποιήσουν την αμφισβήτηση ή την αντίρρηση στον εμβολιασμό, την άποψη περί απρόβλεπτου ρίσκου. Φοβούνται δηλαδή να ρισκάρουν να εμβολιαστούν προ πιθανών παρενεργειών, αλλεργικών αντιδράσεων κλπ. Αναρωτιέμαι φωναχτά, φοβούνται το ρίσκο του εμβολίου κι όχι το ρίσκο της νόσου ; Πιστεύουν ότι η πανδημία θα πάψει να υπάρχει εξαιτίας πράξεων κάποιων άλλων;

Πολύ μεγάλο ρόλο και πολύ μεγάλη ευθύνη έχουν φυσικά τα ΜΜΕ που «ενημερώνουν» τακτικότατα για τις αντιρρήσεις και το σκεπτικισμό περιμένοντας μάλλον κάποια κρατικά κονδύλια, για να υιοθετήσουν την καμπάνια του Υπουργείου, της εταιρίας ή όποιου άλλου πληρώνει. Δεν είναι ακριβώς δημοσιογραφία αυτό αλλά κάπου μεταξύ ρεπορτάζ, αρθρογραφίας άποψης, blogging και native διαφημιστικού περιεχομένου χάθηκε η μπάλα!

Δεν ξέρω ας πούμε πόσο κρίσιμο είναι να πληροφορηθούμε την άποψη για το εμβόλιο της Μαρίας Σολωμού, του Κώστα Κοκκινάκη ή του Παντελή Θαλασσινού, αλλά ασχέτως τι δηλώνουν, δεν ευθύνονται οι ίδιοι για το ότι προβάλλονται οι απόψεις τους περισσότερο από αυτές εξειδικευμένων επιστημόνων. Ο Τύπος ταΐζει με clickbates και trending posts  το κοινό που διψάει για «ενημέρωση» και εννοείται πως αυτή η αλυσίδα δεν θα σπάσει προσεχώς.  

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι πρέπει να με πληρώσει το Κράτος για να προμοτάρω το τάδε ή το δείνα εμβόλιο. Το αν θα επιλέξω να προβάλλω τις απόψεις των επιστημόνων ή τις καφενειακές συζητήσεις επωνύμων και ανωνύμων, μπορώ να το επιλέξω χωρίς άνωθεν οδηγία.

Επιστρέφω λοιπόν στο ερώτημα της αρχής. Υπάρχει μέσα στο μυαλό σου το ρίσκο του να κολλήσεις και να νοσήσεις με κορονοϊό, υπάρχει και το ρίσκο που κάποιοι αφήνουν να εννοηθεί ότι παίρνεις με τον εμβολιασμό. Μετά από τόσους νεκρούς στην Ελλάδα και στον κόσμο, μετά από τόσο φόβο, τόση πίεση, τόσους περιορισμούς, τέτοια ανατροπή στον τρόπο ζωής μας και στην καθημερινότητά μας, εσύ ποιο ρίσκο είσαι διατεθειμένος να πάρεις ;

Όπως πολύ σοφότεροι από εμένα άνθρωποι διατύπωσαν, το καλό με την Επιστήμη είναι ότι λειτουργεί προς όφελος του συνόλου. Και αυτών που την εμπιστεύονται και αυτών που την υποτιμούν.

Πηγή
Author: kiousisq

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...