Εκτός εκπαιδευτικής πραγματικότητας η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ

Παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εκπαιδευτικών και με ευθύνη του ΥΠΑΙΘ τα πολύ σημαντικά προβλήματα της τηλεκπαίδευσης παραμένουν. Μεγάλος αριθμός μαθητών/τριων έχουν αποκλειστεί από την εκπαιδευτική διαδικασία, αφού παρά τις συνεχείς επικοινωνιακές εξαγγελίες της υπουργού, ακόμα και σήμερα δεν έχoυν διατεθεί κονδύλια από τον προϋπολογισμό του ΥΠΑΙΘ για παροχή εξοπλισμού, με αποτέλεσμα οι εικόνες μαθητών/τριων σε δημόσιους χώρους αναζητώντας σύνδεση στο διαδίκτυο, να είναι καθημερινό φαινόμενο.

Αντί, όμως, το ΥΠΑΙΘ να ασχοληθεί με τα πάμπολλα προβλήματα της τηλεκπαίδευσης, αντί να φροντίσει για ψυχοπαιδαγωγική στήριξη των μαθητών/τριων, αντί πρώτα και κύρια να φροντίσει να ανοίξουν τα σχολεία με ασφάλεια, προκρίνει την αξιολόγησή τους.

Και έτσι φτάσαμε στο σημείο όπου εκπαιδευτική διαδικασία, χωρίς αριθμητική αξιολόγηση να μην νοείται…Αλλά αριθμητική αξιολόγηση χωρίς εκπαιδευτική διαδικασία να νοείται.

Στις 09-12-2020 με την υπ’αρ. 167603/ΓΔ4 εγκύκλιο, η υφυπουργός Παιδείας, μετά από εισήγηση του ανεπαρκέστατου σε όλα τα επίπεδα ΙΕΠ, καλεί τους εκπαιδευτικούς να βάλουν διαγωνίσματα και να καταθέσουν βαθμολογίες μαθητών/τριων, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, όπως συμβαίνει υπό φυσιολογικές συνθήκες.

Ξέχασε η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ τις δηλώσεις της το προηγούμενο σχολικό έτος ότι: «η τηλεκπαίδευση χρησιμοποιείται μόνο για να διατηρείται η επαφή των μαθητών με το σχολείο» και ότι «μέσω αυτής δεν μπορεί να προχωρήσει η ύλη και ως διδαχθείσα χαρακτηρίζεται μόνο η ύλη που έχει καλυφθεί δια ζώσης». 

Παρά την κοινή διαπίστωση ότι η ΕξΑΕ δεν μπορεί να θεωρηθεί επαρκής μαθησιακή διαδικασία, παρά τους/τις  χιλιάδες μαθητές/τριες που έχουν αποκλειστεί από την ΕξΑΕ, παρά τα τεράστια κενά που μέχρι σήμερα δεν έχουν καλυφθεί από το ΥΠΑΙΘ, παρά την ψυχική και παιδαγωγική εξουθένωση των μαθητών/τριων, το ΥΠΑΙΘ, μετά και την απαράδεκτη οδηγία για καταχώριση απουσιών στους/στις μη συμμετέχοντες/ουσες μαθητές/τριες, εκδίδει μία ακόμη αντιπαιδαγωγική οδηγία, περί «τηλεαξιολόγησης» των μαθητών/τριων, η οποία διατηρεί ως βασική παράμετρο τις γραπτές δοκιμασίες (διαγωνίσματα). 

Και μάλιστα, χωρίς καμία επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, χωρίς καμία ουσιαστική οδηγία για την αξιοπιστία, την αντικειμενικότητα και τη διαφάνεια της διαδικασίας αξιολόγησης. Η μόνη οδηγία που δίνεται δείχνει την απουσία σύνδεσης του ΥΠΑΙΘ με την εκπαιδευτική πραγματικότητα: «οι εκπαιδευτικοί ενθαρρύνονται να δημιουργούν πολλαπλές ομάδες θεμάτων για να αποτρέπονται φαινόμενα συνεργασίας ή ηλεκτρονικής αντιγραφής και διαμοιρασμού απαντήσεων μεταξύ των μαθητών και μαθητριών».

Επιπλέον, όπως σωστά τονίζουν οι εκπαιδευτικοί φορείς μέσω της ΟΛΜΕ, απαιτεί από τους/τις μαθητές/τριες να αξιολογηθούν με εργαλεία αξιολόγησης τα οποία δεν μπορούν όλοι/ες να χρησιμοποιήσουν, με των οποίων τη χρήση δεν έχουν καθόλου εξοικειωθεί, και απαιτούν εκ των προτέρων άλλη προσέγγιση της ύλης.

Μάλιστα, η απόφαση αυτή θα οδηγήσει μοιραία, στις λίγες ημέρες του Δεκέμβρη και του Ιανουαρίου που απέμειναν μέχρι τη λήξη του τετραμήνου, να στριμωχθούν όλα τα διαγωνίσματα εξουθενώνοντας μαθητές/τριες και εκπαιδευτικούς. Όσον αφορά δε στα εργαστηριακά μαθήματα των ΕΠΑΛ, σημαντική παράμετρο της συνολικής αξιολόγησης, φαίνεται να αγνοεί εντελώς το γεγονός ότι με την ΕξΑΕ δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν.

Όπως επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η ΕΛΜΕ Ζακύνθου οι εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας για τον τρόπο αξιολόγησης των μαθητών στο 1ο τετράμηνο προκαλούν…Προκαλούν, γιατί όλοι γνωρίζουμε τις συνθήκες που γίνονται τα μαθήματα, στο κρεβάτι, με τις πιζάμες, με την παρουσία των γονιών. Το Υπουργείο υποστηρίζει ότι οι μαθητές θα αξιολογηθούν από τη συμμετοχή τους στο «τηλεμάθημα». Και ο μαθητής που λέει ότι δεν έχει μικρόφωνο, ότι δεν έχει ήχο, ότι δεν είναι καλή η σύνδεση, ότι τελείωσε η μπαταρία του κινητού του; Ποιος θα κρίνει αν λέει αλήθεια ή ψέματα; Πώς θα κριθεί η συμμετοχή του στο μάθημα; Μέσω chat; Το υπουργείο καλεί τους εκπαιδευτικούς να αξιοποιήσουν την πλατφόρμα eclass για εξετάσεις εξ αποστάσεως. Πώς θα ερευνήσουμε αν ο μαθητής γράφει μόνος του; Ότι δεν γράφει με ανοιχτά βιβλία ή με τη βοήθεια όλης της οικογένειας ή του φροντιστή; Αυτή τη στιγμή δεν κρίνεται η επίδοση του μαθητή αλλά η σοβαρότητα του εκπαιδευτικού.

Οι εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας προκαλούν αγανάκτηση, γιατί γελοιοποιούν την εκπαιδευτική διαδικασία και τους εκπαιδευτικούς. Θα αξιολογήσουμε τους μαθητές μας με τρεις βδομάδες ανοιχτά σχολεία; Θα βάλουμε βαθμό χωρίς να θυμόμαστε το πρόσωπο του μαθητή μας; Θα βάλουμε βαθμό που μπορεί να καθορίσει το απολυτήριο του Γυμνασίου ή του Λυκείου, χωρίς να έχουμε ακούσει τη φωνή του;

Όπως σημειώνει η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) είναι φανερό ότι  η ηγεσία του υπουργείου, εκτός από  παιδαγωγική και εκπαιδευτική άγνοια, διακατέχεται και από άγνοια της εκπαιδευτικής νομοθεσίας. Επικαλείται την ισχύουσα νομοθεσία, αλλά φαίνεται να μη γνωρίζει πώς σε ό,τι αφορά στην αξιολόγηση των μαθητών στο Λύκειο,  σε αυτήν προβλέπεται: «Αν για λόγους αντικειμενικούς δεν πραγματοποιηθεί η ωριαία γραπτή δοκιμασία του πρώτου τετραμήνου, στο δεύτερο τετράμηνο διενεργούνται δύο (2) ωριαίες γραπτές δοκιμασίες» (παρ. 1  του αρθ.103, ν.4610/2019) και επιπλέον προβλέπεται η δυνατότητα να μην κατατεθεί βαθμολογία με αιτιολογημένη σημείωση του/της διδάσκοντα/ουσας (παρ.4 και 7 του αρθ. 103, ν.4610/2019).

Το ίδιο και για την αξιολόγηση των μαθητών του Γυμνασίου, όπου στο  άρθρο 12 του Π.δ 126 ορίζεται ότι: «Αν σε ένα μάθημα για κάποιο λόγο λείπει ο βαθμός του ενός από τα δύο τετράμηνα, ως βαθμός επίδοσης για αυτό το τετράμηνο θεωρείται ο βαθμός του άλλου τετραμήνου».

Αντιθέτως, σε καμία διάταξη της κείμενης νομοθεσίας δεν προβλέπεται «τηλεαξιολόγηση» των μαθητών.

Επομένως, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία οι εκπαιδευτικοί δύνανται να μην βάλουν ωριαίο διαγώνισμα στο πρώτο τετράμηνο και ακόμα και να μην καταθέσουν βαθμολογία με αιτιολογημένο σημείωμά τους.

Να το ξαναπούμε:

Η «τηλεκπαίδευση» δεν είναι εκπαίδευση. Όσο και αν η Κεραμέως επιχειρεί από την έναρξη της πανδημίας να εμπεδώσει αυτό το νεοφιλελεύθερο ιδεολόγημα, για παιδιά και εφήβους εκπαίδευση «εξ αποστάσεως» δεν υφίσταται. Οι μαθητές όμως δεν είναι στελέχη πολυεθνικών και ο ρόλος του δημόσιου σχολείου δεν χωράει στο φροντιστηριακό τεχνοκρατισμό της «τηλεκπαίδευσης». Η «τηλεκπαίδευση» απορρίπτει τους μεγάλους διδακτικούς στόχους και τους παιδαγωγικούς σκοπούς της α’βάθμιας και β’βάθμιας εκπαίδευσης, δημιουργεί τεράστια μαθησιακά κενά στα παιδιά από τα λαϊκά στρώματα, εντείνει τις ανισότητες και τελικά μετατρέπεται σε ένα ακόμα πιο ισχυρό ταξικό φίλτρο.