Με όρους χουλιγκανισμού θα ήταν εύκολη η εξήγηση: αυτός που χάνει, τα κάνει μπάχαλο. Μπορεί όμως να συμπεριφέρεται έτσι μια δημοκρατική και συντεταγμένη πολιτεία; Εντάξει, το ότι από την προηγούμενη μέρα είχε ανακοινωθεί πως είχαν ληφθεί δρακόντεια μέτρα και επιστρατεύτηκαν 2.000 αστυνομικοί μπορεί να προϊδέαζε για την εξέλιξη. Αλλά αυτό θα ήταν το σενάριο σε μια απόφαση που δεν θα απέδιδε δικαιοσύνη.
Ούτε μισό λεπτό, τριάντα δευτερόλεπτα δεν είχαν περάσει από την ανακοίνωση στους συγκεντρωμένους της ιστορικής απόφασης, δεν είχαν καλά καλά σταματήσει τα χειροκροτήματα, ενώ τα δάκρυα της συγκίνησης μούσκευαν τις μάσκες, όταν ακούστηκαν οι πρώτες εκπυρσοκροτήσεις των χημικών, για να ακολουθήσει η υδροβολή.
Δεν πιστεύω ότι ο υπερυπουργός δεν ελέγχει το Σώμα του, στο οποίο έχει βαθιές ρίζες η εγκληματική οργάνωση. Αλλά είναι δυνατόν να μην έχει την ετοιμότητα να σεβαστεί μια δικαστική απόφαση και χιλιάδες ειρηνικούς διαδηλωτές που ταυτίζουν τη δημοκρατία με τη δικαιοσύνη; Εχει άραγε αντιληφθεί τι και ποιους ακριβώς προσέβαλε η απροκάλυπτη επίθεση που διέταξε;
Δεν ξεχνώ ότι πρόσφατα ψηφίστηκε ο νόμος για τον περιορισμό των συναθροίσεων και ίσως επιθυμεί σε μια επίδειξη πυγμής να υποτάξει τη μεγαλύτερη συγκέντρωση των τελευταίων ετών: δεν γνωρίζω αν του ζήτησε την άδεια για να απαιτήσει δικαιοσύνη. Αλλά αυτά τα 600 άτομα με τις αόρατες 150 μολότοφ, αλήθεια τι τα ήθελε;
Δεν είναι μόνο ότι κρίθηκε ένοχη σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα του τρίτου -πριν από μερικά χρόνια- κόμματος, αλλά και πως ένοχη κρίθηκε μία υπαστυνόμος, στο σπίτι της οποίας βρέθηκε ολόκληρο οπλοστάσιο και σύμφωνα με το ρεπορτάζ «μέχρι χθες υπηρετούσε στο Αστυνομικό Τμήμα Πειραιά». Συναδελφική αλληλεγγύη ή συγκοινωνούντα δοχεία;
Πηγή
Author: Ιωάννα Σωτήρχου