Έχει πλάκα που μιλάμε για αθλητισμό

Μοιραστειτε το

Παρακολουθώντας τη ραγδαία αύξηση θετικών κρουσμάτων και διασωληνωμένων ασθενών στη χώρα μας, καταλαβαίνω την ανάγκη μας να ξεφύγουμε από τη γκρίζα καθημερινότητα μέσω των σπορ,  αλλά μερικοί μάλλον δεν καταλαβαίνουν τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας. Δεν έχουν περάσει πολλές ημέρες από την παρά λίγο επιστροφή ορισμένου αριθμού θεατών στα γήπεδα και δεν απέχουμε πολύ από τις μέρες, που θα είναι αδύνατη η σύσταση πρωταθλήματος για να διεξαχθούν αγώνες.  Συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου στους υπεραισιόδοξους των προηγούμενων εβδομάδων, όταν έβλεπα στην πόλη που μένω, την Θεσσαλονίκη μονοψήφιο αριθμό κρουσμάτων, ενώ τώρα ξεπερνάμε επιτέλους την Αττική και γινόμαστε πρωτεύουσα του κορονοϊού.

Με το φτωχό μου το μυαλό δε φανταζόμουν βλέπετε, ότι ο γλεντζές ο Θεσσαλονικιός θα αναζητούσε μπουζούκια σε γύρω πόλεις και περιοχές για να ξεσκάσει ρε αδερφέ, αλλά ίσως φταίει που δεν είμαι γηγενής, να νιώθω την έλλειψη του μπουζουκονταλκά. Επίσης δε φανταζόμουν τη συνεχιζόμενη φάρσα στην οποία πρωταγωνιστούν γραβατοφόροι της Κυβέρνησης και ρασοφόροι την Εκκλησίας και που σκοπό έχει να μας πείσει, ότι ο κορονοϊός στις εκκλησίες συμπεριφέρεται, όπως το αυτοκίνητό μας ανάποδα σε μονόδρομο, όταν ανάβουμε τα alarm σαν προστατευτική ασπίδα. Και στις δύο περιπτώσεις οι ανόητοι είναι στη θέση του «οδηγού». Και στο μονόδρομο θα μας τρακάρουν και θα μας βρίσουν δικαίως και κάθε εκκλησιαστική μάζωξη είναι ένα ξέφρενο coronavirus party με απρόβλεπτες συνέπειες.

Γίνεται να είμαστε και επιτυχημένοι και αποτυχημένοι ως κράτος στην κρίση του κορονοϊού; Φυσικά και γίνεται, είμαστε οι μάγοι της αντίφασης. Καταφέραμε ό,τι καταφέραμε στην πρώτη φάση της πανδημίας, φορτώσαμε αλαζονεία το καλοκαίρι και κοιτάξαμε το καλό της αγοράς έναντι του υγειονομικά καλού κι όπου να ‘ναι θα τα χάσουμε και τα δύο με μια συνολική Κρίση κι έναν ψηφισμένο πτωχευτικό κώδικα να μας απαλλάσσει από τα βάρη των χρεών και των ιδιοκτησιών μας βεβαίως βεβαίως. Νομίζω σε καμιά άλλη πολιτισμένη χώρα του κόσμου η συζήτηση δεν ξεκινάει από το «τα πήγαμε πολύ καλύτερα από τους άλλους». Μπορεί ο ιστορικός του μέλλοντος να το συμπεράνει κάποτε, αλλά δε γίνεται ο πολιτικός που αντιμετωπίζει σήμερα την πανδημία να το σηκώνει παντιέρα.

Στην Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα τα λεωφορεία παραμένουν ασφυκτικά γεμάτα την ώρα που κυνηγάμε τα εστιατόρια, στο εντευκτήριο του ΟΤΕ στην οδό Ερμού γέροι και γριές ζουν επικινδύνως χωρίς μάσκες, αποστάσεις κλπ και μερικοί μάγκες της νύχτας εξακολουθούν να μετράνε, τι τους συμφέρει μεταξύ προστίμου και υπεράριθμων σε ένα ισοζύγιο του τρόμου, ενώ εμένα με σταμάτησαν με το πατίνι στον ποδηλατόδρομο, να με επιπλήξουν για μη ορθή χρήση της μάσκας. Με πατίνι σε ποδηλατόδρομο επαναλαμβάνω.

Μικρή παρένθεση περί ποδηλατόδρομου. Τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης μπορείς να τον κρίνεις για πολλά πράγματα ανάλογα με τις πεποιθήσεις σου και τα πεπραγμένα του. Ειδικά στο θέμα των ποδηλατόδρομων όμως σε μια πόλη που οι συγκοινωνίες πάσχουν κι εν μέσω κορονοϊού, πραγματικά απορώ πως γίνεται να μην επικρατούμε κάθε νέα χάραξη ή επέκταση ποδηλατόδρομου. Η γκρίνια μας θα έπρεπε να αφορά στην περιφρούρησή τους από την ΙΧ καταπάτηση κι όχι στην ύπαρξή τους. Προσωπικά ευχαριστώ Κωνσταντίνε Ζέρβα που δεν κινδυνεύω να πέσω στη θάλασσα στη Λ. Νίκης για να διπλοπαρκάρουν οι καφεδόμαγκες μπροστά στην καφετέρια της επιλογής τους. Κλείνω παρένθεση.

Η βιομηχανία των σπορ εννοείται πως πρέπει να επιβιώσει, όπως στο εξωτερικό έτσι και στην Ελλάδα κι εγώ άλλωστε επωφελούμαι γράφοντας σε ένα αθλητικό Μέσο,  που ευτυχώς για όλους μας δεν είναι μόνο αθλητικό. Δεν σας φαίνονται όμως πολύ ανεπίκαιρα όλα τα οπαδικά πάθη που κάποτε ήταν το κέντρο της ζωής μας; Δεν σας φαίνονται όλα τα αθλητικά φυσιολογικά δευτερεύοντα μπροστά στην υγεία τη δική μας και των δικών μας ανθρώπων; Μήπως χρειάζεται και ο αθλητισμός ένα συνολικό pause για να μην κινδυνεύσει από οριστικό stop;  Δυστυχώς το μόνο σκορ που έχει σημασία αυτή τη στιγμή παίζεται στα δελτία των ειδήσεων και αδέρφια οδεύουμε προς πανωλεθρίαμβο που λέει κι ο Κωνσταντίνος Τζούμας.

Όσο για τους με το ζόρι παρελαύνοντες τη σημερινή ημέρα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και άλλες περιοχές; Δεν τιμάτε κανέναν ηρωισμό ως κρετίνοι. Τον αμαυρώνετε μεταμφιεσμένοι σε πατριώτες ως μασκαράδες άνευ μάσκας. Από το «Όχι» του ’40 στο «Όχι άλλο» του 2020.

Υ.Γ. Μέσα σε όλα πρέπει να διαχειριστώ και την ασθένεια του Παναθηναϊκού, που δεν μπορεί όχι απλά να νικήσει, αλλά ούτε καν να δώσει μια μικρή ελπίδα βελτίωσης επί χόρτου. Επί χάρτου μπορεί να μας ταΐζουν πολλές μακέτες Βοτανικών ή της έλευσης θείας – επενδύτριας από το Σικάγο αλλά για να είμαστε τίμιοι, αυτό το χάλι δεν το παρακολουθεί ούτε πράσινος βαρυποινίτης με άπλετο ελεύθερο χρόνο. Καλύτερα να βλέπεις φρεσκοβαμμένο τοίχο να στεγνώνει, παρά το έκτρωμα των μαθητευόμενων μάγων που όρισε ως σωτήρες ο ιδιοκτήτης της ομάδας.

Πηγή
Author: kiousisq

spot_img
spot_img
spot_img
spot_img

Σχετικα Αρθρα

Η δική μου αποτίμηση των χθεσινών εκλογών

Οι σχεδόν 215.000 πολίτες που συμμετείχαμε χτες στις εκλογές...

Μας ξαγρυπνά το όνειρο

Η ζωή μας είναι γεμάτη από όνειρα, όνειρα που...

Συλλήψεις υπουργών στον Νίγηρα, εκκενώνουν Γάλλοι και Ιταλοί

Ραγδαίες εξελίξεις μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στον Νίγηρα, που...

Απίστευτη αναλγησία από την μνημονιακότερη Κυβέρνηση …

Τους τελευταίους μήνες αυτή η υποταγμένη, μνημονιακότερη  κυβέρνηση των...